Biomarkers in the Diagnosis of Patent Ductus Arteriosus

Patent ductus arteriosus (PDA) leads to high mobidities and mortality in preterm infants. Echocardiography is still gold standard technique in the diagnosis of hemodinamically significant PDA (hsPDA) but recently biomarkers has been used to diagnose hsPDA. These markers supports echocardiographic findings in treatment decision and treatment efficacy can be evaluated by these markers. B-type natriuretic peptide (BNP) and N-terminal pro-BNP were most studied biomarkers. They increased in plasma and urine of premature infants with hsPDA and decreased after treatment. Atrial natriuretic peptide and troponin T were less used markers. Recently, endothelin-1 (ET-1), C-terminal pro-ET-1, neutrophil gelatinase associated lipocalin (NGAL) and heart fatty acid binding protein (H-FABP) were studied and found useful in diagnose of hsPDA. In conclusion, these markers were thought to be useful in diagnosis, treatment decision and evaluating of treatment efficacy of hsPDA.

Patent Duktus Arteriozus Tanısında Biyokimyasal Belirteçlerin Rolü

Preterm bebeklerde duktus arteriozusun kapanmasının gecikmesi morbidite ve mortalite artışına neden olmaktadır. Ekokardiyografi halen hemodinamik anlamlı PDA (haPDA) tanısında altın standart olarak kullanılsa da son yıllarda çeşitli biyokimyasal belirteçler haPDA tanısında kullanılmaya başlamıştır ve umut vaad etmektedir. Bu belirteçler haPDA tanısının dışında tedavi kararı verirken ekokardiyografik bulgulara destek olarak ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesinde kullanılmaktadır. Bu belirteçlerden B-tipi natriüretik peptid (BNP) ve N-terminal pro-BNP en sık çalışılan belirteçler olup haPDA'sı olan prematürelerde plazma ve idrarda yükselirler ve tedavi sonrası normal değerlere gerilerler. Atrial natriüretik peptid ve troponin T daha az sıklıkla kullanılan belirteçlerdir. Son yıllarda endotelin-1 (ET-1), C-terminal pro-ET-1, nötrofil jelatinaz-ilişkili lipokalin ve kalp yağ asidi bağlayıcı protein gibi belirteçler üzerinde çalışılmış ve yararlı oldukları öne sürülmüştür. Sonuç olarak idrar veya plazmada çalışılan bu belirteçlerin haPDA tanı, tedavi kararı ve tedavi yanıtının değerlendirilmesinde yararlı oldukları düşünülmektedir.