INTRODUCTION: Piriformis syndrome is a neuromuscular condition characterized by sciatic nerve compression by the piriformis muscle, resulting in buttock pain radiating to the posterior thigh. While physical therapy and corticosteroid injections are commonly used, treatment-refractory cases remain challenging. Dextrose prolotherapy is a regenerative technique gaining interest, but its efficacy in piriformis syndrome is not well established.
METHODS: This retrospective study included 43 patients diagnosed with piriformis syndrome based on clinical criteria, including a positive FAIR test and at least one additional provocative maneuver. Patients received three sessions of ultrasound-guided injections of 5% dextrose (1 mL per site, 5 mL total) targeting the piriformis musculotendinous junction at 3-week intervals. Pain and functional status were assessed at baseline, 1-month, and 3-month follow-ups using the visual analog scale (VAS) and oswestry disability index (ODI). Patient satisfaction and adverse events were also recorded.
RESULTS: Mean VAS scores decreased from 7.6 to 2.3 (p<0.001), and median ODI scores improved from 48 to 20 over three months (p<0.001). Eighty-eight percent of patients reported satisfaction with the treatment. No major complications were observed; minor adverse events were mild and self-limiting.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Ultrasound-guided dextrose prolotherapy significantly reduced pain and improved function in patients with refractory piriformis syndrome. These findings support its role as a minimally invasive treatment option, warranting further prospective studies.
GİRİŞ ve AMAÇ: Piriformis sendromu, piriformis kasının siyatik sinire baskı yapması sonucu gelişen, kalçadan posterior uyluğa yayılan ağrı ile karakterize nöromüsküler bir patolojidir. Fizik tedavi, egzersizler ve enjeksiyonlar sık kullanılan tedavi yöntemleri olmakla birlikte, tedaviye dirençli olgular klinik açıdan zorluk oluşturmaktadır. Dekstroz proloterapi, son yıllarda ilgi gören rejeneratif bir tedavi yöntemi olmakla birlikte, piriformis sendromundaki etkinliği yeterince kanıtlanmamıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya, FAIR testi pozitif olan ve en az bir provokatif manevrayla tanısı desteklenen 43 piriformis sendromu hastası dahil edildi. Hastalara, üç haftalık aralıklarla toplam üç seans, ultrason eşliğinde piriformis kasının muskulotendinöz birleşim bölgesine 5% dekstroz (her noktaya 1 mL, toplam 5 mL) enjeksiyonu uygulandı. Ağrı ve fonksiyonel durum değerlendirmesi, tedavi öncesi, birinci ve üçüncü ay kontrollerinde Görsel Analog Skala (VAS) ve Oswestry Engellilik Endeksi (ODI) kullanılarak yapıldı. Hasta memnuniyeti ve olası yan etkiler kaydedildi.
BULGULAR: Ortalama VAS skoru 7,6’dan 2,3’e gerilerken (p < 0,001), medyan ODI skoru 48’den 20’ye düştü (p < 0,001). Hastaların %88’i tedaviden memnun kaldığını bildirdi. Ciddi bir yan etki izlenmezken, görülen minör advers olaylar hafif ve kendiliğinden sınırlayıcıydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ultrason eşliğinde uygulanan dekstroz proloterapi, tedaviye dirençli piriformis sendromu hastalarında ağrı ve fonksiyonel sonuçları anlamlı düzeyde iyileştirmiştir. Bulgular, bu yöntemin minimal invaziv bir tedavi seçeneği olarak kullanılabileceğini desteklemekte olup ileriye dönük kontrollü çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.