Evaluation of Macular and Choroidal Thickness in Patients with Subclinical Keratoconus

INTRODUCTION: To evaluate choroidal thickness (CT) and central macular thickness (CMT) in eyes with keratoconus and subclinical keratoconus (SKC), and in age- and sex-matched healthy controls.
METHODS: This cross-sectional study included 18 patients with keratoconus in one eye and SKC in the other, and 18 controls. The CMT and CT measurements were obtained from all participants. Measurements were taken at the subfoveal CT, the CT at 750 μm nasal and temporal to the fovea, and the CT at 1500 μm nasal and temporal to the fovea.
RESULTS: No significant difference was noted in the mean CMT values among the three groups (p>0.05). The mean subfoveal, N750, N1500, T750, and T1500 CT values in the keratoconus group were significantly higher than those in the SKC and control groups (p<0.05). However, there were no significant differences in the mean CT values of the subfoveal, N750, N1500, T750, and T1500 regions between the SKC and control groups (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although we have shown that CT is increased in patients with keratoconus, the measurement of choroidal and macular thicknesses does not appear to be a useful technique to differentiate eyes with SKC from healthy eyes or to follow the progression of the disease.

Subklinik Keratokonuslu Hastalarda Maküla ve Koroid Kalınlığının Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Keratokonuslu ve subklinik keratokonuslu (SKK) gözler ile yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş sağlıklı kontrol gruplarında koroid kalınlığını (KK) ve santral maküla kalınlığını (SMK) değerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu kesitsel çalışma, bir gözünde keratokonus ve diğer gözünde SKK olan 18 hasta ve 18 kontrol grubu katılımcısından oluşmaktadır. Tüm katılımcılarda SMK ve KK ölçümleri yapıldı. Subfoveal KK, foveaya nazal ve temporal 750 μm ve foveaya nazal ve temporal 1500 μm 'de KK ölçümleri yapıldı.
BULGULAR: SMK otalama değerlerinde üç grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı (her biri için p>0.05). Keratokonus grubunun ortalama subfoveal, N750, N1500, T750 ve T1500 KK değerleri hem SKK grubuna hem de kontrol grubuna göre daha yüksekti (her biri için p<0.05). Ancak subfoveal, N750, N1500, T750, T1500 değerlerinde SKK grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı farklılık yoktu (her biri için p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Keratokonuslu hastalarda KK’ nın arttığını göstermiş olmamıza rağmen, koroid ve maküla kalınlıklarının ölçülmesi, SKK’lı gözleri sağlıklı gözlerden ayırmak veya hastalığın seyrini takip etmek açısından yararlı bir teknik gibi görünmemektedir.