The Effect Of Tenosynovectomy On Patient Outcome In Carpal Tunnel Syndrome Surgery

INTRODUCTION: Carpal tunnel syndrome (CTS) is estimated to be the most frequently seen mononeuropathy, needing surgical intervention. Its prevalence is known to range between 1, and 3 percent. The components contained in this tunnel are the median nerve, four deep digital flexor tendons, as well as four superficial flexors and the tendon of flexor pollicis longus. Between the tendons and bursae an anatomical structure is present called subsynovial connective tissue (SSCT). SSCT absorbs and transmits stress between tendons and the median nerve and it functions as a scaffold for vascular elements. To find out the role of compression or pathologic proliferation of SSCT in the pathogenesis of CTS, we aimed to conduct a study about the surgical technique of this pathology and compared the long- term results of patients operated with or without SSCT excision in our neurosurgery clinic.

METHODS: Between 2003 and 2019 we operated 1279 patients at our neurosurgery clinic. Among them 250 patients who had SSCT excision (syn+) were chosen and they were compared with other 250 patients operated without SSCT excision (Syn-).
RESULTS: All patients were evaluated preoperatively and 12 months postoperatively based on the results of Boston Carpal Tunnel Syndrome Questionnaire. When pre-, and post-operative results were compared, we didn’t observe a statistically significant intergroup difference.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although our primary goal in patients in whom we performed excision of tenosynovium is to relieve the median nerve by increasing decompression, we observed that there was no difference between the two groups in this large-scale study. We think that only liberation of the transverse carpal ligament during surgery will be sufficient.

Karpal Tünel Sendrom Cerrahisinde Tenosinovektominin Hasta Sonuçlarina Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Karpal Tünel Sendromunun (KTS) en sık görülen ve cerrahi müdahale gerektiren mononöropati olduğu tahmin edilmektedir. Genel prevalansının % 1-3 olduğu bilinmektedir. Bu tünelin bileşenleri şunlardır: median sinir, dört derin fallanx fleksör tendonu, ayrıca dört yüzeysel fleksör ve fleksör pollicis longus tendonu. Tendonlar ve bursa arasında bir yapı mevcuttur. Subsinovyal bağ dokusu (SSBD) olarak adlandırılır. SSCT, tendonlar ve medyan sinir arasındaki stresi emer ve iletir ve vasküler elemanlar için bir iskele görevi görür. KTS patogenezinde SSCT’nin kompresyonunun veya patolojik proliferasyonunun rolünü bulmak için bu patolojinin cerrahi tekniği ile ilgili bir çalışma yapmayı amaçladık ve nöroşirürji kliniğimizde SSBD eksizyonu olan veya olmayan hastaların uzun dönem sonuçlarını karşılaştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2003 ile 2019 yılları arasında nöroşirürji kliniğimizde 1279 hastayı ameliyat ettik. Tüm hastalar aynı kıdemli beyin cerrahı tarafından ameliyat edildi. Bu hastalardan sinovektomi (syn +) olan 250 hasta seçildi ve bunlar sinovektomi (syn-) yapılmadan ameliyat edilen diğer 250 hasta ile karşılaştırıldı.
BULGULAR: Tüm hastalar ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 12. ayda Boston Karpal Tünel Sendromu Anketi sonuçlarına göre değerlendirildi. Preoperatif ve postoperatif sonuçlar karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilemedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tenosinovyum eksizyonu yaptığımız hastalardaki öncelikli amacımız dekompresyonu arttırarak median siniri rahatlatmak olsada yaptığımız bu geniş ölçekli çalışmada her iki grup arasında fark olmadığını gözlemledik. Cerrahi sırasında sadece transvers karpal ligamanın serbetleştirilmesinin yeterli olacağını düşünmekteyiz.