Immunological Risk Monitoring in Patients with High Immunologic Risk and Its Effects on Clinical Outcomes

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to follow up the immunological risk of patients with high immunological risk and to determine the effect of desensitization treatment in these patients.
METHODS: Living donor transplantation patients with panel reactive antibody (PRA), donor specific antibody (DSA), and/or single antigen bead test positivity and retransplantation patients were included in the study. PRA and/or DSA levels of pre-transplant and post-transplant period were evaluated in all patients. We compared follow-up of immunological data and clinical outcomes of patients who had desensitization (Group 1) versus who did not (Group 2).
RESULTS: Totally 117 patients were included in this study. Thirty-four patients had desensitization treatment. There was no statistically difference between the groups based on age, hepatitis serology, history of blood transfusion, pregnancy, history of dialysis, and acute rejection episodes (p>0.05). Female gender was higher in Group 1 patients (p<0.05). HLA-MM, PRA Class 2, DSA Class 2 levels were higher in Group 1 in pre-transplant period (p<0.05). During the follow-up period, it was determined that the patients in Group 1 had significantly lower PRA Class 2 values at the 1st month and DSA Class 2 values at the 1st and 3rd months compared to the pre-transplant period (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Immunological risk decreases with desensitization therapy in the patients with high immunological risk. This decrease is more distinctive in the first 3 months of post-transplant period in which acute rejection attacks are more common.

İmmunolojik Riski Yüksek Hastalarda Risk İzlemi ve Klinik Sonuçlar Üzerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada immünolojik riski yüksek hastalarda immünolojik risk takibi yapmak ve desensitizasyon tedavisi uygulanan hastalarda bu tedavinin etkisini saptamak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Canlı vericiden nakil yapılan ve panel reaktif antikor (PRA), donör spesifik antikor (DSA) ve/veya single BEAD pozitifliği bulunan, retransplantasyon olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların pretransplant ve posttransplant dönemde PRA ve/veya DSA düzeylerine bakıldı. Desensitizasyon tedavisi alan (grup 1) ve almayan (grup 2) hastaların immünolojik ve klinik verileri karşılaştırıldı.
BULGULAR: Toplam 117 hasta çalışmaya alındı. 34 hastaya desensitizasyon tedavisi verildi. Gruplar arasında yaş, hepatit serolojisi, transfüzyon, gebelik ve diyaliz hikayesi, akut rejeksiyon atak sayısı açısından istatistiksel fark yoktu (p>0.05). Kadın cinsiyet oranı, HLA-MM, pretransplant PRA sınıf 2, DSA sınıf 2 düzeyleri grup 1’deki hastalarda daha yüksek saptandı (p<0.05). Hastaların takiplerinde pretransplant döneme oranla PRA sınıf 2 değerlerinde 1. ayda ve DSA sınıf 2 değerlerinde ise 1. ve 3. ayda anlamlı düşüklük olduğu saptandı (p<0.05)
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yüksek immunolojik riskli hastalarda desensitizasyon tedavisi ile immunolojik risk azalmaktadır. Bu azalma akut rejeksiyon ataklarının daha fazla olduğu posttransplant ilk 3 ayda daha belirgin olarak görülmektedir.