Does Maternal ß-Thalassemia Minor Increase the Risk of Fetal Anomaly and Incidence of Complications? The Importance of ß-Thalassemia in Pregnacies with Microcytic Anemia

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine the fetomaternal risks and complications of pregnant population with ß-thalassemia minor and investigation of its the effects on fetal anomaly.
METHODS: Analytical data of 689 pregnant women attended to our hospital were used. Their informed written consents were obtained. Average age of the patients was 27.17±5.41 years. Patients were categorized into one of the three groups according to Hb and HbA2 values: Group-1 37 thalassemic pregnant patients (5.4 %), Group-2 271 pregnant women only with anemia (39.3 %), Group-3 (control group) 381 normal pregnant women (55.35 %). APGAR values of the babies were used as prognastic markers. Statistical tests were applied to data to determine the correlations between parameters and differences between three groups.
RESULTS: Information about the method of delivery, rate of abortus, gestation week at delivery, birth weight, incidence of intrauterine growth retardation and in uteru mort fetus APGAR scores, ceseraen delivery rate, and maternal complications were collected. According to these we could not find any statistically significant difference about delivery method, ratio of abortus, delivery week and development of intrauterine growth retardation among three groups. Any statistically significant diffference was not found as for APGAR score and in uteru mort fetus between thalassemia and anemia groups. But the rates of these complications were lower than the control group.

CONCLUSION: According to our data, patients with ß-thalasemia minor could carry on normal pregnancy period and deliver vaginally. The important part is to diagnose the thalassemia and to treat anemia that can cause serious complications. Because according to our study and other reports from literature; not thalasemia itself cause serious complications, but anemia can lead so many problems.

Mikrositer Anemili Gebeliklerde ß-Talaseminin Yeri: Maternal Talasemi Minor Fetal Anomali ve Komplikasyon Sıklığını Artırır Mı?

AMAÇ: Mikrositer anemi saptanan gebe hastalarda ß-talasemi sıklığı ve talaseminin fetal anomali insidansına etkisinin araştırılması.
YÖNTEMLER: Çalışmamız için Eylül 2009 Mayıs 2011 tarihleri arasında kliniğimize başvuran 689 gebeye ait veriler kullanıldı. Olgular hemoglobin (Hb), hematokrit (Hct),mean corpusculer volum (MCV) ve hemoglobin A2 (HbA2) değerlerine göre β-talasemi, talasemi dışı mikrositer anemi ve anemik olmayan normal kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrılarak sınıflandırıldı. Bebeklerde prognostik belirteç olarak APGAR kullanıldı.

BULGULAR: Doğum şekli, abortus, doğum haftası, doğum kilosu, fetal anomali ve IUGR gelişimi açısından gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Düşük APGAR ve IUMF açısından anemi ve talasemi grubu arasında fark izlenmezken her iki grupta bu komplikasyonlara rastlanma oranı kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü.Maternal komplikasyon görülme sıklığı açısından talasemi ve talasemi dışı mikrositik anemi grupları arasında anlamlı fark izlenmezken, her iki grubun komplikasyon oranı normal kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti.


SONUÇ: Çalışmamızda elde ettiğimiz verilere göre;ß –talasemi minorlü hastalar normal bir gebelik süreci geçirirler.Spontan vajinal yol ile doğurtulmalarında herhangi kontrendike bir durum saptanmamıştır.Bu hastalarda önemli olan talasemi tanısını koyabilmek ve anemi ile asıl komplikasyona sebebi olan anemi tedavisini yapabilmektir.Çünkü literür ve bizim verilerimize göre talaseminin kendisi değil sonucu olan anemi bu süreçte ciddi sorunlara yolaçabilir.