A Comparison of Pelvipedal Casting and Titanium Elastic Nailing After Traction in the Treatment of Pediatric Femur Diaphysis Fractures

OBJECTIVE: Pediatric femur diaphysis fractures are common children injuries. In our study we aimed to compare the results of the pelvipedal casting after traction and titanium elastic nailing treatment in these patients.
METHODS: We retrospectively evaluated 39 patients (mean follow-up of 5 (3-10) months) who had admitted to our clinic because of femur diaphysis fracture between September 2011 and July 2012. 26 patients were enrolled as Group 1. These patients were hospitalized for application of traction. After soft callus formation pelvipedal casting were applied and the patients were discharged from hospital. Other 13 patients who had operated with titanium elastic nailing, were enrolled as Group 2. In Group 1 the mean age were 3.9 (1-9) years. In Group 2 the mean age were 8.7 (4-15) years.
RESULTS: There were no statistical differences according to the follow-up. All fracture were united at the end of follow-up. In Group 1 (10.1 days) the hospitalization time was statistically longer than Group 2 (2.2 days) (p< 0.05). There were 2 complications that need revision operation in Group 1 and 1 complication in Group 2. There were no statistical differences between two groups regarding complications and posttraumatic deformity.
CONCLUSION: Relative longer hospitalization time, longer recovery time and patient care problems for parents are main disadvantages of pelvipedal casting. In our study we did not find any differences regarding treatment success between two groups. But we think that titanium elastic nailing treatment may be chosen more due to shorter hospitalization time, comfortable and faster recovery time.

Pediatrik Femur Diafiz Kırıklarında Traksiyon Sonrası Pelvipedal Alçılama ve Titanyum Elastik Çivi Tedavilerinin Karşılaştırılması

AMAÇ: Pediatrik femur diafiz kırıkları çocukluk çağında sık görülen yaralanmalardan biridir. Çalışmamızda hastaların tedavisinde sık olarak kullanılan traksiyon sonrası alçılama ve titanyum elastik çivi tedavilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Eylül 2011- Temmuz 2012 yılları arasında kliniğimize femur diafiz kırığı nedeniyle başvuran ortalama takip süresi 5 (3-10) ay olan 39 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaneye yatırılarak traksiyon uygulanan ve yumuşak kallus oluşumu sonrasında anestezi altında pelvipedal alçı yapılan 26 hasta grup 1 olarak sınıflandırıldı. Titanyum elastik çivi ile tedavi edilmiş olan geriye kalan 13 hasta grup 2 olarak sınıflandırıldı. Grup 1'deki hastaların 20’si erkek 6’sı kız, ortalama yaşları ise 3,9 (1-9) yaştı. Grup 2 'deki hastaların ise 6’sı erkek 7’si kız ve ortalama yaşları 8,7 (4-15) yaştı.
BULGULAR: Gruplar arasında takip süresi açısından istatistiksel fark yoktu. Tüm kırıkların takip süreleri sonunda kaynadığı görüldü. Grup 1'deki hastaların hastane yatış süreleri (10.1 gün), Grup 2 'deki hastalara (2.2 gün) göre istatistiksel olarak anlamlı biçimde yüksek olarak tespit edildi (p< 0.05). Grup 1'deki hastaların 2'sinde, Grup 2'deki hastaların 1 tanesinde komplikasyona bağlı olarak revizyon operasyonu gerekli oldu. Gruplar arasında komplikasyon ve postravmatik deformite açısından istatistiksel fark saptanmadı.
SONUÇ: Traksiyon sonrası pelvipedal alçılama femur diafiz kırıklarında ülkemizde sık kullanılan bir yöntemdir. Fakat göreceli uzun hastane yatışı, uzun iyileşme süresi ve yarattığı çocuk bakımındaki güçlükler tedavide karşılaşılan temel problemlerdir. Çalışmamızda tedavi etkinliğinde istatistiksel olarak anlamlı bir başarı farkı tespit edilmese de, titanyum elastik çivi tedavisinin daha kısa yatış süresi ve göreceli olarak hastada daha konforlu ve hızlı bir iyileşme sağlaması nedeniyle daha sık tercih edilebileceği kanaatindeyiz.