The Anesthetic Management of Esophagial Atresia

INTRODUCTION: OBJECTIVE:
Esophageal atresia (EA) with / or tracheoesophageal fistula (TEF) is the most common congenital anomaly of the esophagus. Preterm infants with respiratory compromise would jeopardize the anesthesiologist. The aim of this study is to reveal the anesthesia related problems of 30 cases who underwent primary repair of esophageal atresia by examining anesthesia records retrospectively and present the anesthetic management of these cases.
METHODS: Medical records of 30 cases who had primary repair of esophagial atresia and tracheoesophagial fistula between 2009-2014 in Bakırköy Gynecology-Obstetric and Children Research and Training Hospital and Istanbul Kanuni Sultan Süleyman Research and Training Hospital were reviewed retrospectively.
RESULTS: 16 (%53.4) females and 14 (%46.6) males, 30 patients were included to the study, mean birth age was 36,2 ± 1,39 and mean birth weight was 2316,2 gr. In the anatomical classifications of the patients’ lesions, %50 had esophagial atresia and distal tracheo-esophageal fistula together, %50 had significant comorbidities varying between cardiac anomalies to anal atresia. The primary repair of esophagial atresia and TEF ligation was performed after 6 days follow-up birth meanly. Due to difficult airway awake intubation was attempted to five (%16,6) of the patients and 8 (%26,6) of them were given succinylcholine. Mean duration of anesthesia was 90,5 ± 46 minutes.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION: An anesthesiologist caring for neonatal anesthesia faced with many problems during thoracic surgery. This study offers different techniques of ventilation and the use of muscle relaxants strategies implemented by different anesthetists. To assess the effectiveness of these techniques larger populations for prospective studies are needed.

Özefagus Atrezili Hastaların Anestezik Yönetimi

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Özefagus atrezisi (ÖA) ve/veya Trakeoözefajial fistül (TÖF) özefagusun en sık görülen doğumsal anomalisidir. Preterm yenidoğanın solunum sorunları ve diğer komorbiditeler anestezi yönetimini zora sokmaktadır. Bu çalışmanın amacı özefagus atrezisi nedeniyle primer onarım ameliyatı yapılan 30 vakanın geriye yönelik anestezi kayıtlarının incelenerek anesteziyle ilgili karşılaşılan sorunlarla bu vakaların anestezik yönetimini ortaya koymaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Özefagus atrezisi ve/veya trakeoözefajial fistül nedeniyle Bakırköy Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi ve İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde 2009-2014 yılları arasında düzeltme ameliyatına alınan 30 vakanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen 30 hastanın 16’sı kız 14’ü erkekti. Ortalama doğum haftası 36,2 ± 1.39 iken ortalama doğum kilosu 2316,2 gr.’dı. Hastaların lezyonunun anatomik sınıflandırılmasında %50’sinin ösofagus atrezisi ve distal trekeoözofajial fistülü bulunmaktaydı. %50’sinde kardiyak anomalilerden anal atreziye kadar değişkenlik gösteren belirgin komorbiditeler mevcuttu. Özofagus atrezisi primer onarım ve TÖF ligasyonu doğumdan sonra ortalama 6. günde yapılmıştı. Hastaların 5 tanesi (%16,6) zor havayoluna bağlı uyanık entübe edilirken, 8 tanesinde (%26,6) yine zor havayoluna bağlı olarak süksinilkolin kullanılmıştı. 13 hastada (%43,3) ventilasyon güçlüğü ile karşılaşılmıştı. Bu serideki hastaların ortalama anestezi alma süreleri 90,5 ± 46 dakikadır.

TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Yenidoğan anestezisi ile ilgilenen bir anesteziyolog, özefagus atrezisi onarımı yapılan torasik cerrahi sırasında birçok sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Bu çalışma ventilasyon ve kas gevşetici kullanımı stratejileri ile ilgili farklı anestezistler tarafından uygulanan farklı teknikleri sunmaktadır. Tekniklerin etkinliğini değerlendirmek üzere çok daha büyük popülasyonlarda prospektif çalışmalar yapılması gerekmektedir.