The Effect of Pelvicalyceal Anatomy on the Success of Retrograde Intrarenal Surgery in the Treatment of Lower Pole Calyceal Stones

INTRODUCTION: The aim of the study was to evaluate the effects of pelvicalyceal anatomy on the success of RIRS performed to treat lower pole stones.
METHODS: A total of 164 patients with lower calyceal stones were analyzed retrospectively. Besides demographic characteristics of the patients; size (diameter) and density (HU) of the stones, upper ureter diameter, infundibular width (IW), length (IL) and height (IH), and infundibular pelvic angle (IPA) measured in CT scans were recorded. Successful treatment was defined as absence of residual fragments or a fragment <4 mm measured at the follow-up.
RESULTS: The mean age of the patients was 43.36±12.21. Male/female ratio was 40/124. The mean stone size was measured as 13.12 mm. The overall mean upper ureteral diameter was measured as 5.58±2.45 (min–max: 2–19) mm, IW as 6.77±2.55 (min–max: 3–18) mm, IL as 20.33±4.24 (min–max: 8–35) mm, IH as 17.99±5.22 (min–max: 9–40) mm, and IPA as 46.99±12.10 (min–max: 25–96) degrees. Stone free rate was defined as absence of stones or presence of fragments <4 mm and was found as 83.54%. The most important factors affecting treatment success and stone-free rate were found as the stone size and density and IPA.
DISCUSSION AND CONCLUSION: There is no standardized method of measuring the pelvicalyceal anatomy, making comparison of the findings between the studies difficult. Consistently with the literature, the most important pelvicalyceal anatomy factors affecting success rate included stone size and density and IPA.

Pelvikalisiyel Anatominin Alt Pol Kaliks Taşlarının Tedavisinde Retrograd İntrarenal Cerrahinin Başarısına Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, alt pol taşlarını tedavi etmek için yapılan retrograd intrarenal cerrahinin başarısına pelvikalisiyel anatominin etkilerini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Alt kaliks taşı olan toplam 164 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların sosyodemografik özelliklerinin yanı sıra taşların boyutu (çap) ve yoğunluğu, üst üreter çapı, infundibular genişlik, infundibular uzunluk ve infundibular yükseklik, bilgisayarlı tomografide ölçülen infundibular pelvik açı kaydedildi. Başarılı tedavi, takipte rezidüel fragmanların olmaması veya < 4 mm fragman olması şeklinde tanımlandı.
BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması 43,36±12,21 yıldır. Erkek/kadın oranı 40/124’tür. Ortalama taş boyutu 13,12 mm olarak ölçüldü. Ortalama üst üreter çapı 5,58±2,45 (min-maks: 2–19) mm, infundibular genişlik 6,77±2,55 (min-maks: 3–18) mm, infundibular uzunluk 20,33±4,24 (min-maks: 8–35) mm, infundibular yükseklik 17,99±5,22 (min-maks: 9–40) mm ve infundibular pelvik açı 46,99±12,10 (min-maks: 25–96) derece olarak ölçüldü. Taşsızlık oranı taş yokluğu veya <4 mm fragman varlığı olarak tanımlandı ve %83,54 olarak bulundu. Tedavi başarısını ve taşsızlık oranını etkileyen en önemli faktörlerin, taşın boyutu ve yoğunluğu ile infundibular pelvik açı olduğu bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Pelvikalisiyel anatomiyi ölçmek için standart bir yöntem yoktur, bu da çalışmalar arasındaki bulguların karşılaştırılmasını zorlaştırmaktadır. Başarı oranını etkileyen en önemli pelvikalisiyel anatomi faktörleri literatürle uyumlu olarak taş boyutu ve yoğunluğu ile infundibular pelvik açıdır.