Use of Nutritional Jejunostomy in Upper Gastrointestinal System Cancers

INTRODUCTION: Feeding tube jejunostomy (FTJ) is performed in cancer patients, especially in those with esophageal and stomach cancers, who have a weight loss of more than 10% until the diagnosis stage before systemic treatment or in cases where they cannot take oral food. In this study, it was aimed to present the management of FTJ implanted by laparoscopic and open surgery methods in our clinic.
METHODS: In the study, oncology patients who had a FTJ in our clinic were retrospectively scanned. The patients were evaluated in terms of clinical features, perioperative period and morbidity
RESULTS: Of the patients, 43.75% (7/16) were females and 56.25% (9/16) were males. Mean age was 62.3±13.2 (39−83) years. Eleven of the patients in the study had gastric cancer, four had esophageal cancer, and one had gastric-invasive pancreatic cancer. In the study, FTJ was inserted in 12 of 16 patients by open method and in 4 by laparoscopic method. There was no statistically significant difference in terms of hospitalization time, enteral feeding time, feeding tube use, transition to normal feeding, parenteral nutrition, reoperation, weight loss and mortality after FTJ (p>0.05) between the two groups. On the other hand, the incidence of minor complications was statistically significantly lower in the laparoscopic surgery group compared to the open surgery group (p=0.027).
DISCUSSION AND CONCLUSION: With controllable complication rates, laparoscopic feeding tube jejunostomy may slow down weight loss and increase the effect of systemic therapy in suitable oncology patients.

Üst Gastrointestinal Sistem Kanserlerinde Beslenme Jejunostomisinin Kullanımı

GİRİŞ ve AMAÇ: Kanser hastalarında özellikle tanı aşamasına kadar %10’un üzerinde kilo kaybı olan özefagus ve mide kanserli hastalarda, uygulanacak sistemik tedavi öncesi veya oral gıda alamama durumlarında beslenme tüp jejunostomisi (BTJ) takılmaktadır. Çalışmada, kliniğimizde laparoskopik ve açık cerrahi yöntem ile takılan BTJ’nin yönetiminin sunulması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada kliniğimizde onkolojik hastalarda BTJ takılan hastalar retrospektif olarak tarandı. Hastalar klinik özellikleri, perioperatif dönem ve morbiditeleri açısından değerlendirildi
BULGULAR: Hastaların %43,75’i kadın (7/16) ve %56,25’i (9/16) erkek idi. Ortalama yaş 62,3±13,2 (39−83) yıl idi. Çalışmada hastaların 11’inde mide kanseri, dördünde özefagus kanseri ve birinde mideye invaze pankreas kanseri mevcuttu. Çalışmada 16 hastanın 12’sine açık, dördüne laparoskopik yöntem ile BTJ takıldı. Operasyon süresi açık grupta 55 (50,0−60,0) dakika, laparoskopik grupta 110 (102,5−207,5) dakika idi ve anlamlı olarak fark mevcuttu (p<0,001). Hastaların ortalama takip süresi 150 (60−387) gündü. Hastanede kalış süresi açık grupta ortanca 12 (5,5−26,5) gün, laparoskopik grupta 6,0 (6,0−9,0) gün idi (p=0,262). Yatış süresi, enteral beslenme zamanı, beslenme tüpü kullanımı, normal beslenmeye geçiş, parenteral beslenme, reoperasyon, BTJ sonrası kilo kaybı ve mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı herhangi bir fark yoktu (p>0,05). Buna karşın açık cerrahi grubuna göre laparoskopik cerrahi grubunda minör komplikasyonların görülme sıklığı istatistiksel anlamlı olarak daha düşüktü (p=0,027).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kontrol edilebilir komplikasyon oranlarıyla birlikte laparoskopik BTJ uygun onkolojik hastalarda, kilo kaybını yavaşlatabilir ve sistemik tedavi etkisini daha çok artırabilir.