Maternal and Perinatal Outcomes of Cholestatic Pregnancy Disease

OBJECTIVE: To evaluate pregnancy outcomes and management of the patients diagnosed with obstetric cholestasis in our clinic.
METHODS: 151 patients with a diagnosis of obstetric cholestasis were hospitalized and followed up in our perinatology clinic from January 2002 to February 2013 and were analyzed retrospectively. Absence of any dermatological condition that can cause itching, cholestatic liver tests showing the pattern of ALT (alanine transaminase) and AST (aspartate transaminase) >40U/L, absence of signs of viral hepatitis (negative for HBsAg, anti-HBc and anti-HAV values) and pathological ultrasonographic finding of gallbladder and liver are determined as diagnostic criteria for colestatic pregnancy for this study. Maternal and neonatal outcomes were recorded.
RESULTS: 151 patients with an average age of 28.81±5.67 delivered 168 babies. Mean time of diagnosis of obstetric cholestasis was found to be 33.99±3.06 gestational weeks and mean gestational time at birth was found 36.96±1.87 gestational weeks. 52.31% of pregnant women gave birth by caesarean section. The most common indication for caesarean was previous caesarean section with a rate of 28.47%, followed by fetal distress with a rate of 22.47%. Preterm birth rate (<37 gestational weeks) was 35.13%. The average infant birth weight and 5th minute APGAR score were 3008.27±554.29 grams and 8.76 ± 0.87, respectively. Meconium in amniotic fluid was detected in 14.28% of the cases and admission rate to neonatal care unit was 10.71%. Perinatal mortality rate was 4.76%.
CONCLUSION: Obstetric cholestasis is diagnosed after clinical findings and laboratory investigations. Differential diagnosis with clinically similar diseases should be evaluated carefully prior to diagnose of cholestasis of pregnancy. Careful fetal and maternal monitoring is required in antenatal period.

Gebeliğin Kolestatik Hastalığında Maternal ve Perinatal Sonuçlar

AMAÇ: Perinatoloji kliniğimizde obstetrik kolestaz tanısı konulan hastaların yönetimini ve gebelik sonuçlarını değerlendirmek.
YÖNTEMLER: Ocak 2002 ile Şubat 2013 yılları arasında, hastanemizin perinatoloji kliniğinde yatırılarak takip edilen obstetrik kolestaz tanılı 151 hasta retrospektif olarak analiz edildi. Kaşıntı nedeni olabilecek herhangi bir dermatolojik durum yokluğu, kolestatik patern gösteren karaciğer testleri ALT (alanin transaminaz) ve AST (aspartat transaminaz) >40U/L, viral hepatit bulgularının olmaması (negatif HbSAg, anti-HBc ve anti-HAV verileri), ultrasonografik olarak safra kesesi ve karaciğer patolojisi olmaması gebeliğin kolestatik hastalığı tanı kriteri olarak belirlendi. Maternel ve neonatal sonuçlar kayıt edildi.
BULGULAR: Gebelerin ortalama yaşları 28.81±5.67 olup, 151 gebeden 168 yenidoğan doğumu gerçekleşti. Obstetrik kolestaz ortalama tanı haftası 33.99±3.06, doğumda gebelik haftası 36.96±1.87 hafta olarak saptandı. Doğumların %52.31’ i sezaryen ile gerçekleşti En sık sezaryen endikasyonu %28.47 ile daha önce geçirilmiş sezaryen; bunu %22,51 oran ile fetal distress izledi. Preterm doğum oranı (<37 gebelik haftası) %35.11 olarak saptandı. Ortalama yenidoğan ağırlığı ve 5.dakika APGAR skoru sırası ile 3008,27±554,29 gram ve 8.76±0.87 olarak belirlendi. Ammiyotik sıvıda mekonyum oranı %14.28, yenidoğan yoğun bakım ünitesine kabul oranı ise %10.71 olarak saptandı. Perinatal mortalite oranı %4.76 şeklinde belirlendi.
SONUÇ: Obstetrik kolestaz tanısı, klinik bulgu ve laboratuvar sonuçları ile konur. Gebelik kolestaz tanısı ayırıcı tanısı dikkatli bir şekilde yapılmalı ve benzer klinik tablo oluşturabilecek hastalıklar irdelenmelidir. Antenatal fetal ve maternal izlem özenle gerçekleştirilmelidir.