GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda yıllara göre sezaryen oranları ve endikasyonlarımız ile sezaryan oranlarının azaltılması özelliklede primer sezaryen oranlarının azaltılabilmesi için yapabileceklerimizi litaratür bilgileri eşliğinde tartışmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde Ocak 2011 ile Aralık 2013 tarihleri arasında doğum yapan hastaların dosyaları retrospektif olarak inelenmiştir.
BULGULAR: Hastanemizde üç yıllık sürede 3184 doğum gerçekleşmiştir. Doğumların 2333 tanesi vajinal doğum, 851 tanesi sezaryen doğum ile gerçekleşmiştir.Üçyıllık sezaryen oranımız 851(%26.7), 2011’de 185(%24), 2012’de 326(%24), 2013’de 340(%32) hastanın sezaryen ile doğumu gerçekleştirilmiştir. En sık tespit edilen sezaryen endikasyonu 516(%60.6) ile eski sezaryen olmuştur. Primer sezaryen oranı ise üç yılda 335(%10.5) ile ülkemiz ortalamasının altında bulunmuştur ve kliniğimizde azalma eğilimindedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastanemiz sezaryen oranları ülkemiz ortalamasının altında olup artma eğilimi göstermekle birlikte, primer sezaryen oranımız ülkemiz ve özellikle Yozgat yöresi oranlarının çok altındadır ve azalma eğilimindedir.

INTRODUCTION: In the light of literature, to discuss the measures that can be taken to reduce cesarean section rates, especially for primary section rates, by analyzing the data regarding our cesarean section indications pertaining to each year.
METHODS: Patient files, which belong to women who underwent cesarean section in our clinic between January 2011 and December 2013, were analyzed retrospectively.
RESULTS: Within the 3-year period 3184 births took place in our hospital. 2333 births were performed by vaginal delivery while 851 were performed by cesarean section. Our three-year cesarean section rate was 851 (26.7%), while according to each year the rates were; 185 (24%) in 2011, 326 (24%) in 2012 and, 340 (32%) in 2013. The most frequently detected caesarean section indication was the history of previous cesarean by 516 (60.6%). The primary cesarean rate in three years were found below the average of our country by 335 (10.5%) and tends to decrease in our clinic.
DISCUSSION AND CONCLUSION: While cesarean rates in our hospital, which are below the average of our country, tend to increase; our primary cesarean section rate is far below the rate of our country particularly of Yozgat region and tends to decrease.

AMAÇ: Çalışmamızın amacı; inguinal herni operasyonu geçirecek hastaların cilt altına yerleştirilen infiltrasyon kataterinden verilen bupivakain ve levobupivakain infiltrasyonunun, kontrol grubu ile karşılaştırarak postoperatif ağrı, analjezik tüketimi, yan etkiler ve hasta memnuniyeti üzerine etkinliğinin karşılaştırılmasıdır.
YÖNTEMLER: Randomize, prospektif olarak planlanan çalışmada, inguinal herni operasyonu geçirecek 60 hasta çalışma kapsamına alındı. Standart genel anestezi protokolü uygulanan hastalara, operasyonun sonunda cerrah tarafından cilt altına epidural kateter yerleştirildi. Grup 1 (n=20)’ e epidural kateterden % 0,25 bupivakain, 20 mg (8 ml) bolus yapıldıktan sonra 17,5 mg (7 ml)/ saat hızında hasta kontrollü analjezi ( HKA ) cihazı kullanılarak 24 saat süre ile infüzyon yapıldı. Grup 2 (n=20)’ ye epidural kateterden % 0,25 levobupivakain, 20 mg (8 ml) bolus yapıldıktan sonra 17,5 mg (7 ml)/ saat hızında HKA cihazı kullanılarak 24 saat süre ile infüzyon yapıldı. Grup 3 (n=20)’ e epidural kateterden % 0,9 sodyum klorür 8 ml bolus yapıldıktan sonra 7 ml/ saat hızında HKA cihazı kullanılarak 24 saat süre ile infüzyon uygulandı.
Postoperatif ağrı değerlendirilmesinde; ağrının sıfırdan beşe kadar derecelendirilmiş yüz ifadeleriyle tarif edildiği ve gülen yüzün sıfır puan yani ağrı yok olarak, ağlayan yüzün beş puan yani çok şiddetli ağrı olarak tanımlandığı Wong Baker Ağrı Skalası ( WBAS ) kullanıldı. Postoperatif 0, 2, 4, 6,12 ve 24. saatlerde hareketsiz ve hareketli WBAS değerleri, yan etkiler, ek analjezik tüketimi kaydedildi. Yirmidört saat sonunda hasta memnuniyeti ve tavsiyesi sorgulandı.

BULGULAR: WBAS değerleri 0. saatte Grup 2’ de anlamlı derecede düşük bulundu. Postoperatif 2, 4, 6, 12 ve 24. saat WBAS değerleri Grup 3’ de anlamlı derecede yüksek bulundu.
Hareketli WBAS değerleri Grup 3’ de diğer gruplara göre yüksek olup, bu fark 4, 6,12 ve 24. saatlerde anlamlı derecede yüksek bulundu. Grup 1 ve Grup 2’ de ise 4, 6, 12. saatlerde bir fark gözlenmezken, 24. saatte Grup 2’ nin hareketli WBAS değeri Grup 1’ den yüksek olarak bulundu.
Gruplara göre olguların yan etki dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı.
Ek analjezik tüketimi Grup 3’ te istatistiksel açıdan anlamlı derecede yüksek bulundu. Grup 1 ve Grup 2’ de anlamlı farklılık bulunmadı.
Hasta memnuniyeti açısından karşılaştırıldıklarında Grup 3’ ün memnuniyet skoru diğer gruplardan anlamlı derecede düşük bulundu. Aynı şekilde tavsiye skoru olarak da Grup 3 anlamlı şekilde düşük bulunurken, Grup 1 ve Grup 2 arasında anlamlı fark bulunmadı.

SONUÇ: Sonuç olarak, inguinal herni operasyonu geçiren hastalara cilt altına yerleştirilen infiltrasyon kataterinden bupivakain ve levobupivakain infiltrasyonu, kontrol grubuna göre daha etkin bir postoperatif analjezi sağlamaktadır. Ancak iki ilacın birbirine üstünlüğü gösterilememiştir.

OBJECTIVE: The aim of our study is the effectivity of wound infiltration of patients undergoing inguinal hernia surgery with bupivacaine and levobupivacaine, using catheter placed under the skin, and compare the postoperative pain, analgesic consumption, adverse effects and patient satisfaction between the groups.
METHODS: A randomized, prospective, double-blind study is planned, 60 patients undergoing inguinal hernia operations were included in the study. Standard general anaesthesia technique was used in all patients, the epidural catheter was inserted under the skin by the surgeon at the end of the operation. Group 1 (n = 20) to 0.25% bupivacaine through the catheter, after the 20 mg (8 ml) bolus of 17,5 mg (7 ml) / h at the speed of using the epidural catheter through the PCA pump infusion for 24 hours. Group 2 (n = 20) through the catheter to levobupivacaine 0.25%, after 20 mg (8 ml) bolus of 17,5 (7 ml) / h at the speed of using the epidural catheter through the PCA pump infusion for 24 hours. Group 3 (n = 20) to 0.9% sodium chloride through the catheter, after the 8 ml bolus of 7 ml / h at the speed of using the epidural catheter through the PCA pump infusion for 24 hours.
In the assessment of postoperative pain, the Wong-Baker Pain Scale (WBPS) was used. The faces range from a smiling face to a sad, crying face. A numerical rating is assigned to each face (from 0, “no hurt” to 5, “hurts worst”) of the WBPS. In the postoperative 0, 2., 4., 6., 12. and 24. hours mobile and immobile WBPS values, side effects, additional analgesic consumption were recorded. Twenty-four hours later, patient satisfaction and recommendation were questioned.

RESULTS: WBPS values at 0 th hour was significantly lower in Group 2 postoperative 2, 4, 6, 12, 24th hour. WBPS scores were significantly higher in Group 3.
Movement WBPS values in Group 3 was higher than the other groups, this difference of 4, 6, 12, 24th hours were significantly higher. Comparing with group 1 and group 2; in 4, 6, 12th hours has no difference, whereas at 24th hour, Group 1 Group 2 was superior in value per hour WBPS in movement.
According to the groups of patients, no statistically significant difference was found between the distributions of side effects.
Additional analgesic requirements was significantly higher in Group 3. There was no significant difference in Group 1 and Group 2. In Group 3 patients both satisfaction and recommendation scores was lesser comparing with other groups.

CONCLUSION: As a result, patients undergoing inguinal hernia surgery, catheter inserted wound infiltration of bupivacaine and levobupivacaine provides efficient postoperative analgesia than the control group. However, both drugs demonstrated no superiority to each other.

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Özefagus atrezisi (ÖA) ve/veya Trakeoözefajial fistül (TÖF) özefagusun en sık görülen doğumsal anomalisidir. Preterm yenidoğanın solunum sorunları ve diğer komorbiditeler anestezi yönetimini zora sokmaktadır. Bu çalışmanın amacı özefagus atrezisi nedeniyle primer onarım ameliyatı yapılan 30 vakanın geriye yönelik anestezi kayıtlarının incelenerek anesteziyle ilgili karşılaşılan sorunlarla bu vakaların anestezik yönetimini ortaya koymaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Özefagus atrezisi ve/veya trakeoözefajial fistül nedeniyle Bakırköy Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi ve İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde 2009-2014 yılları arasında düzeltme ameliyatına alınan 30 vakanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen 30 hastanın 16’sı kız 14’ü erkekti. Ortalama doğum haftası 36,2 ± 1.39 iken ortalama doğum kilosu 2316,2 gr.’dı. Hastaların lezyonunun anatomik sınıflandırılmasında %50’sinin ösofagus atrezisi ve distal trekeoözofajial fistülü bulunmaktaydı. %50’sinde kardiyak anomalilerden anal atreziye kadar değişkenlik gösteren belirgin komorbiditeler mevcuttu. Özofagus atrezisi primer onarım ve TÖF ligasyonu doğumdan sonra ortalama 6. günde yapılmıştı. Hastaların 5 tanesi (%16,6) zor havayoluna bağlı uyanık entübe edilirken, 8 tanesinde (%26,6) yine zor havayoluna bağlı olarak süksinilkolin kullanılmıştı. 13 hastada (%43,3) ventilasyon güçlüğü ile karşılaşılmıştı. Bu serideki hastaların ortalama anestezi alma süreleri 90,5 ± 46 dakikadır.

TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Yenidoğan anestezisi ile ilgilenen bir anesteziyolog, özefagus atrezisi onarımı yapılan torasik cerrahi sırasında birçok sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Bu çalışma ventilasyon ve kas gevşetici kullanımı stratejileri ile ilgili farklı anestezistler tarafından uygulanan farklı teknikleri sunmaktadır. Tekniklerin etkinliğini değerlendirmek üzere çok daha büyük popülasyonlarda prospektif çalışmalar yapılması gerekmektedir.

INTRODUCTION: OBJECTIVE:
Esophageal atresia (EA) with / or tracheoesophageal fistula (TEF) is the most common congenital anomaly of the esophagus. Preterm infants with respiratory compromise would jeopardize the anesthesiologist. The aim of this study is to reveal the anesthesia related problems of 30 cases who underwent primary repair of esophageal atresia by examining anesthesia records retrospectively and present the anesthetic management of these cases.
METHODS: Medical records of 30 cases who had primary repair of esophagial atresia and tracheoesophagial fistula between 2009-2014 in Bakırköy Gynecology-Obstetric and Children Research and Training Hospital and Istanbul Kanuni Sultan Süleyman Research and Training Hospital were reviewed retrospectively.
RESULTS: 16 (%53.4) females and 14 (%46.6) males, 30 patients were included to the study, mean birth age was 36,2 ± 1,39 and mean birth weight was 2316,2 gr. In the anatomical classifications of the patients’ lesions, %50 had esophagial atresia and distal tracheo-esophageal fistula together, %50 had significant comorbidities varying between cardiac anomalies to anal atresia. The primary repair of esophagial atresia and TEF ligation was performed after 6 days follow-up birth meanly. Due to difficult airway awake intubation was attempted to five (%16,6) of the patients and 8 (%26,6) of them were given succinylcholine. Mean duration of anesthesia was 90,5 ± 46 minutes.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION: An anesthesiologist caring for neonatal anesthesia faced with many problems during thoracic surgery. This study offers different techniques of ventilation and the use of muscle relaxants strategies implemented by different anesthetists. To assess the effectiveness of these techniques larger populations for prospective studies are needed.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı benign nedenlerle histerektomi yapılmış olan hastalara hangi endikasyonlarla operasyonun yapıldığı ve histopatolojisinde hangi sonuçlarla karşılaşıldığının incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız, 2012 ve 2015 tarihleri arasında 3. Basamak referans merkez olan hastanemize beningn nedenlerle histerektomi yapılması nedeniyle yatırılmış olan 828 hastanın dosyalarının retrospektif olarak taranmasıyla oluşturulmuştur. Bu çalışma grubunda olan hastaların yaş, gravida, parite, vücut kitle indeksi, preoperatif hemoglobin (Hg) düzeyi gibi demografik özelliklerine bakılmıştır. Ayrıca hastalara hangi klinik endikasyonun verildiği, hangi operasyonun yapıldığı (vajinal, abdominal ya da laparoskopik histerektomi) ve histopatolojik tanılar açısından değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya 828 Histerektomi olgusu dahil edilmiş, bu hastaların yaş ortalaması 48,1 yıl, gravida 4.46, parite 3.38, vücut kitle indeksi 28,5 kg/m2, preoperatif hg ortalamaları 11,1 gr/dl olarak hesaplanmıştır. Bu hastalara yapılan operasyonlar; 126 vajinal, 559 abdominal, 143 total laparoskopik histerektomi (TLH) şeklindeydi. En sık klinik endikasyon miyoma uteri (n=539/ %65,2) daha sonra sırasıyla uterin prolapsus (n=126/ %15,2), tedaviye dirençli menometroraji (n=104/ %12,6), endometriyal hiperplazi (n=40/ %4,8) olarak tespit edildi. Histerektomi materyallerinin histopatolojik incelemesinde ise hastaların 494’inde leiomyoma (%59,7), 239’unda adenomyozis (%28,9), 60’ında atrofik endometrium (%7,2), 22’sinde endometrial hiperplazi (%2,7) olduğu izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Son yıllara ait çok sayıda hastanın tarandığı çalışmamızda histerektomi için klinik endikasyonu hala sıklıkla miyoma uteri oluşturmakta ve histopatolojik tanılarda ilk sırayı myoma uteri almaktadır. Yapılan operasyon şeklinin ise güncel yaklaşımlara uygun olarak TLH yönünde hızla arttığı görülmektedir.

INTRODUCTION: The aim of the study is to investigate the indications and histopathological results of hysterectomies that were performed for benign indications.
METHODS: Hysterectomy cases performed for benign indications in a tertiary referral center between 2012 and 2015 were retrospectively included in the study. A total of 828 patient charts were analyzed. Data including age, gravidity, parity, body mass index (BMI), preoperative hemoglobin (Hg) levels were assessed. In addition, clinical indication, the type of procedure (vaginal, abdominal or laparoscopic assisted) and histopathological findings were recorded.
RESULTS: Of the 828 hysterectomy cases, mean age was 48.1 years, mean gravidity was 4.46, mean parity was 3.38, mean BMI was 28.5 kg/m2, and mean 11.1 gr/dl. Of the operations performed in these cases, 126 was vaginal, 559 was abdominal and 143 was total laparoscopic hysterectomy (TLH). The most frequent clinical indication was myoma uteri (n=539/65.2%) followed by uterine prolapsus (n=126/15.2%), menometrorrhagia unresponsive to medical treatment (n=104/12.6%), and endometrial hyperplasia (n=40/4,8%). The histopathological analyses of the hysterectomy specimens revealed leiomyoma in 494 (59.7%), adenomyosis in 239 (28.9%), atrophic endometrium in 60 (7.2%) and endometrial hyperplasia in 22 (2.7%) cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The present study, which was performed on a large sample size, once again showed that the most common indication for hysterectomy is currently myoma uteri, and the histopathological results also confirmed this finding. However, in terms of hysterectomy route, a rapidly increasing trend towards TLH was observed in the recent years, which was compatible with current management strategies.

GİRİŞ ve AMAÇ: İnfraklaviküler blok üst ekstremite cerrahisinde sıklıkla uygulanmaktadır. Son yıllarda periferik sinir bloklarında sinir stimülatörü olmadan ultrasonografi kullanımı giderek yaygınlaşmakta ve uygulayıcıların bu konudaki deneyimleri artmaktadır. Çalışmamızda ilk deneyimlerimizi ve sonuçlarımızı sunmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada ultrasonografi eşliğinde infraklavikuler brakial blok uygulanarak el, bilek ve önkol cerrahisi yapılan 79 hastanın dosya ve bilgisayar kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik verileri, klinik tanıları, operasyonun acil veya elektif olduğu, kullanılan lokal anestezik tür, doz ve volümü, blok başarısı, premedikasyon durumu ve komplikasyonlar yönünden incelendi.
BULGULAR: Olguların 33’ünün acil, 46’sının elektif olduğu görüldü. Hastaların 11’ine premedikasyon uygulanmadığı, 68 hastaya ise premedikasyon olarak 1-4 mg aralığında midazolam uygulandığı tespit edildi. Lokal anestezik olarak tüm hastalara %0.5’lik bupivakain + %2’lik lidokain anestezik karışımından en sık 30 ml (44 hastaya) olmak üzere 20-40 ml aralığında uygulandığı görüldü. Yapılan işleminden 75 (% 94,9)’i başarılı olup, 4 (% 5,1) hastada ise başarısız blok tespit edildi. İki subklaviyan arter ponksiyonu, dört subklaviyan ven ponksiyonu ve bir pnömotoraks olmak üzere toplam 7 (% 8,9) hastada komplikasyon gözlendi. Hastalardan hiçbirinde lokal anestezik toksititesi, nörolojik komplikasyon ve ilaç alerjisi gözlenmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üst ekstremite cerrahisi için uygulanan brakial pleksus blokajı yeterli anestezi ve analjezi sağlamaktadır. Ultrasonografi kullanımı infraklavikuler blok işlemlerinde başarı oranını yükseltmekte ve ilişkili komplikasyonları azaltmaktadır. Ultrasonografi rehberliğinde infraklavikuler bloğun tecrübeli ellerde olduğu gibi öğrenme eğrisinin başında olan anestezistler tarafından da yüksek bir başarıyla uygulanabileceğini kanaatini taşıyoruz.

INTRODUCTION: Infraclavicular block is often performed in upper extremity surgery. Recently, ultrasound guided techniques have been more commonly used instead of nerve stimulation techniques, with an advanced improvement of the users technique. In our study, we aimed to share our initial experiences of the ultrasound-guided technique and our outcomes.
METHODS: In this retrospective study, we investigated the computer records of 79 patients in need of upper extremity surgery who were given regional anesthesia of the upper extremity with the ultrasound guided technique. The patients’ demographic and clinical data, the urgency of the operation, local anesthetic dosage, the block success as well as the complications -if occurred- were investigated.
RESULTS: Thirty three of all cases had emergency operation while 46 were electively operated. 11 of all patients received no premedication, but 68 were given 1-4 mg of midazolam preoperatively. All patients were given an equivalent mixture of 0.5 % bupivacaine and 2 % lidocaine, at a dose of 20 to 40 ml (44 patients were given at a dose of 30 ml). The success rate was 94.9% (75 patients) and only 4 patients (5.1%) had no block success. In 7 patients (8.9%), complications were seen as follows: 2 patients had subclavian artery puncture, 4 patients had subclavian vein puncture and 1 had pnomothorax. None of the patients had local anesthetic toxicity, neurological deficiency or drug allergy.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Brachial plexus blocks provide appropriate anesthesia and analgesia for surgical operations of the upper extremity. Ultrasound guided infraclavicular block usage increases the block success rate while decreasing the complications. We think that anesthesists in the beginning of their learning curve can also achieve success in ultrasound guided infraclavicular blocks as seen in the experienced hands.

Giriş: Alt lob pnömonisinin akut batın tablosuna neden olabileceği bilinmekle beraber solunum sistemi ile ilgili yakınma ya da bulgu olmadığı zaman kolayca göz ardı edilebilmektedir.
Olgu sunumu: Dokuz yaşında erkek hasta şiddetli karın ağrısı ve hafif ateş yakınmaları ile acil servisimize başvurdu. Hastanın yakınmalarının dört gün önce başladığı ve bu nedenle iki kez acil servise başvurduğu öğrenildi. Fizik muayenede defans ve rebound saptandı ancak batın ultrasonografisi normal bulundu. Çocuk cerrahisi tarafından da akut batın olarak değerlendirilen hasta gözlem amacıyla çocuk servisine yatırıldı. Serviste yapılan ayrıntılı fizik muayenesinde sol akciğerde tuber sufl duyulan hastaya, yakınmalarının başlangıcından dört gün sonra alt lob pnömonisi tanısı konuldu.
Sonuç: Bu olgu akut batın tablosu ile başvuran hastalarda dikkatli bir şekilde yapılmış fizik muayenenin, alt lob pnömonileri gibi karın dışı patolojilere tanı konulmasındaki önemini vurgulamak amacıyla sunuldu.

Introduction: Although it is known that lower lobe pneumonia can cause acute abdomen, it can be easily ignored when there are no complaints or findings relating to the respiratory system.
Case report: A nine-year-old male was admitted to our emergency department with severe abdominal pain and a mild fever. It was learned that the patient’s symptoms began four days earlier, and therefore, he had been admitted twice to the emergency department. Physical examination revealed defense and rebounds, but abdominal ultrasonography was normal. He was considered to have an acute abdomen by the pediatric surgeon too, and was admitted to the child service for observation. After a detailed physical examination, the patient was diagnosed with lower lobe pneumonia on the fourth day of the complaint due to audible tuber sufl in the left chest.
Conclusion: This case was presented to emphasize the importance of a carefully performed physical examination on the diagnosis of non-abdominal pathologies, such as lower lobe pneumonia, in patients presenting with acute abdominal pain.

Yoğun bakım ünitelerinde takip ve tedavi edilen olguların bir kısmını bilinç durum değişiklikleri oluşturmaktadır. Bilinç durum değişikliği; alkol intoksikasyonu, endokrin bozukluklar, travma, serebro vasküler problemler, zehirlenmeler vb. gibi birçok nedene bağlı olabilir. Sentetik kannabinoid reseptör agonistlerinin elde edilmesi oldukça kolay ve ucuz olması nedeniyle son yıllarda genç yaş gurubu insan popülasyonunda kullanımı oldukça yaygınlaşmaktadır. Bu ajanlar esrar benzeri psikoaktif etkiler oluşturmaktadır. Kullanım sonrası değişken semptomlarla sağlık kuruluşlarına başvurulabilir. Biz de bonzai kullanımı sonrası bilinç durum değişikliği nedeniyle yoğun bakım ünitesinde takip ve tedavi ettiğimiz olguyu paylaştık.

Some of the treatments and follow ups with medical cases are altered mental status. Altered mental status may emerge due to several causes such as alcohol intoxication, endocrine disorders, trauma, cerebrovascular problems, poisining. The use of synthetic cannabinoid receptor agonists among young populations has become widely spread in recent years due to their easy access and low price. These agents cause psychoactive effects similar to marihuana. Users, experiencing various symptoms can consult to health institutions. We presented the case we treated and followed in our intensive care unit diagnosed with altered mental status as a consequence of bonsai use.

Kraniyotomiler çoğunlukla genel anestezi altında yapılmakla birlikte, konuşma ve motor aktivitelerden sorumlu beyin bölgelerindeki tümör, vasküler lezyon ve nöbet odaklarının lokalizasyonu ve rezeksiyonu için uyanık kraniyotomi tercih edilmektedir
İntrakraniyal kitle nedeniyle tümör eksizyonu planlanan elli beş yaşındaki erkek hasta preoperatif değerlendirildi. Sağ akciğer ana bronşa kitle basısı nedeniyle sağ akciğerde total atelektazi saptandı. Hastaya genel anestezi uygulaması yüksek risk taşıdığından genel anestezi yerine deksmedetomidin ve remifentanil infüzyonu uygulanarak uyanık kraniyotomi yöntemiyle tümör eksize edildi.
Uyanık kraniyotomi operasyon esnasında nörofizyolojik test ve nörolojik muayene yapılabilmesi için uygulanır. Ayrıca genel anestezinin hasta için yüksek riskli olduğu durumlarda da tercih edilebileceğini düşünmekteyiz.

Craniotomy operations are usually done under general anesthesia. Nevertheless awake craniotomies are preferred for either tumoral operations or epilepsy surgery of motor and speech activity areas, for best localization and successful resection.
A fifty five-year-old male patient undergoing intracranial tumor operation was assessed preoperatively. He had total atelectasis of the right lung due to a mass compression of the right main bronchus. Because of high risks of general anesthesia, the patient underwent awake craniotomy operation under dexmedetomidine and remifentanyl infusions.
Awake craniotomy operations are done to perform neurological and neuropsychological testing. It can also be preferred in patients with high risks of general anesthesia.

Miller-Fisher sendromu, Guillain-Barre sendromunun nadir görülen bir şekli olup 2-3 hafta içerisinde geçirilmiş gastroenterit veya üst solunum yolu enfeksiyonunu takiben ortaya çıkan eksternal oftalmopleji, arefleksi ve ataksi ile karakterizedir. Miller-Fisher sendromu genellikle kendi kendini sınırlayarak 8-10 hafta içerisinde iyileşme gösteren bir hastalık olmakla beraber nadiren tekrarlayıcı Miller-Fisher sendromu olgularından da bahsedilmektedir. Bu yazıda hastanemize bir hafta arayla başvuran iki Miller-Fisher sendromu olgusu sunularak Guillain-Barre sendromunun nadir görülen bir formu olan Miller-Fisher sendromunun hatırlanması amaçlandı. Vakaların birinde Guillain-Barre sendromunda nadiren görülen idrar ve gaita inkontinansının gözlenmiş olması da literatürde daha önce tanımlanmamış olan otonomik sinir tutulumunun Miller-Fisher sendromuna da eşlik edebileceği fikrini uyandırmıştır.

Miller-Fisher syndrome, which is a rare form of Guillain-Barre syndrome, is characterized by external ophtalmoplegia, areflexia and ataxia occured 2-3 weeks after gastroenteritis or upper respiratory tract infection. Although recurrent diseases are rarely presented, usually Miller-Fisher syndrome is self limited and cures in 8-10 weeks. In this report we presented two cases with Miller-Fisher syndrome which is a rare form of Guillain-Barre syndrome admitted to our hospital in between one week to remember this rare disease. In one of the cases the presence of uninary and feces incontinance which are seen in Guillain-Barre syndrome rarily, give us rise to thought the association of Miller Fisher syndrome and autonomic neuropathy.

Juvenil lokalize skleroderma genellikle deri ve deri altı dokuya sınırlı benign ve kendini sınırlayan bir hastalık olarak kabul edilmektedir. Bununla birlikte, hastalığın seyri tahmin edilemez ve ciddi fonksiyonel ve kozmetik sorunlara neden olabilir. Deri ve deri altında yoğun skleroz, belirgin eklem kontraktürü ve deformitelere yol açabilir. Bu olguda lineer skleroderma tanısı alan 14 yaşındaki kız hastanın klinik bulguları ve tedavisi literatür incelemeleri eşliğinde sunulmuştur.

Juvenile localized scleroderma is usually considered a disease that is confined to the skin and subcutaneous tissue and of a benign, self-limiting nature. However, the course of the disease is unpredictable and severe functional and cosmetic disability may result. The intense sclerotic changes in the skin, underlying tissues lead to pronounced joint contractures and deformity. This report presents one rare case of 14 years old female patient with linear scleroderma accompanied by a brief review of literature with classical clinical findings and the treatment.

Serotonin sendromu serotonerjik etkili ilaçların tek başına veya birlikte kullanılmaları sonucu beyinde serotonin aktivitesinin artması sonucu gelişen bir ilaç ilişkili toksik tablodur.
Bilinç değişikliği, otonomik instabilite ve nöromusküler anormallikler ile karakterize nadir görülen bir hastalıktır. Biz serotonerjik etkili ilaçların birlikte kullanımı sonucu 16 yaşındaki bir erkek çocukta gelişen serotonerjik sendrom vakasını sunmak istiyoruz.

Serotonin syndrome is a drug-induced toxic condition that results from increased brain serotonin activity which precipitated by the use of one or more serotonergic drugs. It is a rare and characterized by altered mental status, autonomic instability and neuromuscular abnormalities. We present a 16 year old boy with serotonin syndrome following the combination of serotonergic drugs.

Giriş: Reaktif artrit (ReA) spondiloartropatiler grubunda yer alır. Bazı ReA olguları aşılamadan sonra ortaya çıkabilir. Bu yazıda tetanoz aşılaması sonrasında gelişen bir olgu anlatılmıştır.
Olgu: 29 yaşında kadın tetanoz aşısı uygulanmasının 2.gününde sağ ayak bileği şişliği ile fiziksel tıp ve rehabilitasyon kliniğine başvurdu. Akut faz reaktanları yüksek bulunan hastaya artrit için nonsteroid antienflamatuar ilaçlar ve steroid verildi ve hasta 6 ay izlendi.
Bulgular: Medikal tedavi iki ay verildi. Streoid kullanımının 3.haftasında hastanın ayak bileği normaldi. 6.ay sonunda hastalık tekrarlamadı.
Sonuç: Tetanoz aşısı sonrası ReA görülmesi nadirdir. Hastalar tetanoz aşısı sonrasında bilgilendirilmeli ve izlenmelidir.

Introduction: Reactive arthritis (ReA) is a kind of spondyloarthropathy. Some ReA can develop after vaccinations. In this report, we presented a case with ReA after tetanus vaccination.
Case: A 29-year old woman with right ankle swelling was applied to outpatient of physical medicine and rehabilitation department two days after tetanus vaccination. Acute phase reactants were elevated. Non steroidal anti-inflammatory drug and steroid were given for arthritis. She was followed for six months.
Results: Drug combination was continued for two months. After the third week of steroid, the ankle of patient was normal. And steroid dose was reduced and stopped at the end of the two months. There was no reccurence at the end of six months.
Conclusion: ReA due to tetanus vaccination is a rare event. Patients must be informed and must be followed for the developement of ReA after tetanus vaccination.

B12 vitamini, hayvansal gıdalarda bulunan ve insanlar için esansiyel olan bir vitamindir. Gebelikte anneden bebeğe aktif olarak geçer. Bu yazıda, pansitopeni ile birlikte seyreden bir megaloblastik anemi olgusu sunuldu. On aylık erkek, halsizlik, beslenmede güçlük, kusma ve solukluk yakınmalarıyla başvurdu. Tetkiklerinde hemoglobini 4,7 g/dl, lökosit sayısı 2900/mm3, trombosit sayısı 50000 mm3 olarak saptandı. Kemik iliği değerlendirilmesinde megaloblastik değişiklikler saptandı, çalışılan B12 vitamini düzeyi 85 pg/mL saptandı. Mevcut tetkikleri ve klinik tablosuyla hastaya megaloblastik anemi tanısı konulup hidroksikobalamin başlandı. Takiplerinde ikinci haftasında klinik ve tetkiklerinde belirgin düzelme sağlandı. Bu olgu sunumunda gebelikleri sırasında yetersiz hayvansal protein ile beslenen annelere gebelik ve emzirme döneminde B12 vitamini desteği yapılmasının yararlı olacağı ve böylelikle süt çocuğu döneminde B12 vitamini eksikliğinin önüne geçilebileceğini vurgulamaktayız.

Vit-B12 is an essential vitamin for humans and found in animal nutrients. It is transmitted from mother to baby via active transport during pregnancy. In this artcile, we report a case of megaloblastic anemia which is accompanied with pancytopenia. A 10-months baby boy presented with complaints of malaise, difficulty in feeding, vomitting and paleness. On laboratory, the hemoglobin was detected as 4,7 gr/dl, leucocyte count as 2900/mm3 thrombocyte count as 50.000 mm3/ml. On bone marrow examination, megaloblastic changes were detected, the Vit-B12 level was detected as 85 pg/ml. The megaloblastic anemia was diagnosed with the current laboratory and clinical findings and the hydroxycobalamin treatment was started. On following examination, the patient was significantly improved clinically and laboratory findings in the second week. Therefore we are aiming to emphasize that applying the Vit-B12 injections to mothers in their pregnancy and lactation periods in whom could not reach adequate animal protein during their pregnancy will be beneficial and thus prevent the infantile Vit-B12 deficiency.