AMAÇ: Çalışmamızda kontrollü ovaryen stimülasyon(KOH)-intrauterin inseminasyon (IUI) uygulanan hastalarda başarıyı etkileyen faktörlerin belirlenmesi ve böylece KOH-IUI için uygun hasta seçim kriterlerinin belirlenmesi amaçlandı.
Gereç
YÖNTEMLER: Ocak 2011- Kasım 2011 tarihleri arasında Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi infertilite polikliniğine başvuran; çalışmaya dahil edilme kriterlerini karşılayan toplam 328 çifte uygulanan 596 siklus retrospektif olarak değerlendirildi. Klinik gebelik tanısı IUI sonrası 14. gün β hCG’si pozitif olan hastalarda transvajinal ultrasonografide gestasyonel kese izlendiğinde konuldu. Bulgular klinik gebelik (+) ve klinik gebelik (-) olan grupların verileri değerlendirilerek karşılaştırıldı
BULGULAR: Tedavi sonrası toplam 65 gebelik elde edildi. Gebelik oranı siklus başına %10,9 çift başına ise %19.8 olarak izlendi. Kontrollü ovaryan stimülasyon ve intrauterin inseminasyon sikluslarında en yüksek gebelik oranları; 30 yaş altında, hCG günü endometrial kalınlık >8mm, infertilite süresi ≤3 yıl, antral folikül sayısı >4, 16mm üzerinde preovulatuar folikül sayısı ≥2 total motil sperm sayısı >20milyon/ml olan çiftlerde elde edildi
SONUÇ: KOH-IUI uygulanan hastalarda; infertilite süresi, antral folikül sayısı, 16 mm üzeri preovulatuar folikül sayısı, total motil sperm sayısı gebelik oranını etkileyen en önemli faktörlerdir

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine the factors affecting pregnancy rates in the patients undergoing controlled ovarian hyperstimulation(COH)- intrauterine insemination (IUI) and criterias of patient selection for COH/IUI.
METHODS: 328 couples who underwent 596 IUI cycles and admitted to Zeynep Kamil Training and Research Hospital infertility clinic between January 2011 – November 2011, and had inclusion criteria, were evaluated retrospectively. Clinical pregnancy diagnosis was made on 14th day of IUI for patients with positive β-hcg after observing gestational sac in the ultrasound scans. The results of clinical pregnancy(+) and clinical pregnancy (-) groups were compared.
RESULTS: After treatment sixty-five patients became pregnant.The pregnancy rates were 10.9% per cycle and 19.8% per couple.Compared with non-pregnant cycles, the age of the women <30, endometrium thickness > 8mm on HCG day, infertility period ≤3 years, antral follicule count >4, preovulatuar follicule count ≥2and number of follicles greater than 16 mm in diameter and total motile sperm count >20 million/ml were significantly higher for pregnancy rates. Duration of infertility was significantly shorter for pregnant cycles. The sperm concentration and number of motile spermatozoa were also significantly increased in pregnant cycles. Data was compared between groups which resulted with clinical pregnancy and not.
CONCLUSION: Duration of infertility and number of follicles greater than 16 mm in diameter, total motile sperm count had the maximum power to predict pregnancy following ovarian stimulation and intrauterine insemination

AMAÇ: Bu retrospektif çalışmada, genetik amniosentezde saptanan koyu amniotik sıvının karyotip sonuçlarıyla ve perinatal sonuçlarla ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEMLER: Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Perinatoloji Kliniğinde Temmuz 2012-Nisan 2014 tarihleri arasında yapılan genetik amniosentezlerin verileri hastane kayıtlarından elde edildi. Toplamda 25 olgunun karyotip sonuçları ve perinatal sonuçları değerlendirildi.
BULGULAR: Kliniğimizde 22 aylık dönemde 838 genetik amniosentez girişimi yapıldı. Toplam 25 (%2,98) olguda koyu amniotik sıvı saptandı. Bu hastaların 15 tanesinde amniosentez sebebi anöploidi taramasında risk artışı iken 10 tanesinde ise ultrasonografide tespit edilen majör anomaliydi. Ultrasonografide majör anomali tespit edilen hastalardan 6 tanesinde tıbbi terminasyon uygulandı, yalnızca bir hastada gebelik canlı doğum ile sonuçlandı. Tarama testinde risk artışı olan hastalardan birinde amniosentez sonrası spontan abortus gerçekleşti, bir tanesinde ise 30. Gebelik haftasında preterm membran rüptürü gerçekleşti. Diğer hastalarda gebelik komplikasyonlarına rastlanmadı.
SONUÇ: Genetik amniosentez esnasında saptanan koyu amnion sıvısı etyolojisinde ön planda gebeliğin erken dönemlerindeki kanama suçlanmaktadır ancak gerçek etyoloji hala açıklığa kavuşturulamamıştır. Bu duruma gebelik sonuçları ve karyotip sonuçları üzerine negatif etkisi de tartışmalıdır.

OBJECTIVE: In this retrospective study, we aimed to evaluate the association between dark amniotic fluid detected in the genetic amniocenthesis and perinatal outcome and karyotype results.
METHODS: Genetic amniocentesis records which perfomed in Kanuni Sultan Suleyman Education and Research Hospital, Department of Maternal Fetal Medicine, between July 2012 and April 2014 were obtained from hospital medical records. Twenty-five cases were evaluated in terms of karyotype results and perinatal outcome.
RESULTS: 838 genetic amniocentesis procedure were performed during this 22 months period
In our clinic dark amniotic fluid was detected in 25 (%2.98) cases. The amniocentesis indication for 15 patient was increased risk in the prenatal screening whereas 10 of them had major fetal anomalies in ultrasound evaluation. Medical termination was performed in 6 patients who detected major ultrasonographic anomaly and only one of them ended up with alive baby. One of the patients who had risk in her screening tests had an abortion an done of the patients had PPROM at 30th week of gestation. None of the other patients had any other pregnancy complications.

CONCLUSION: Bleeding at the early phase of pregnancy is thought to be the reason of dark amniotic fluid during amniocentesis but the actual etiology is still unknown and it is controversial that it has negative association on pregnancy outcomes and karyotype results.

AMAÇ: Kronik ürtiker ve hepatit arasındaki ilişki uzun yıllardır bilinmektedir. Bu çalışmada amacımız hastanemize başvuran kronik ürtikerli hastalarda hepatit B ve hepatit C sıklığının değerlendirilmesidir.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya Mayıs 2012-Mayıs 2013 tarihleri arasında dermatoloji polikliniğine başvuran 56 kronik ürtikerli hasta alındı. Hastaların HBsAg, anti-HBs, anti-HCV sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların 34’ü kadın (% 60.7), 22’si (% 39.3) erkekti. Yaş ortalaması 39.62±15.12 idi. İki hastada (%3.6) HBsAg pozitifliği, 21 hastada (%37.5) Anti HBs pozitifliği saptandı. Hstaların hiçbirinde Anti HCV pozitifliği saptanmadı.
SONUÇ: Sonuç olarak çalışmamızda kronik ürtikerli hastalarda hepatit B ve hepatit C sıklığı normal popülasyondaki oranlarla benzer bulunmuştur.

OBJECTIVE: The relationship between chronic urticaria and hepatitis known for many years. In this study our aim is to evaluate the prevalence of hepatitis B, hepatitis C in patients admitted to our hospital with chronic urticaria.
METHODS: Fifty-six patients who admitted to our dermatology polyclinic with chronic urticaria between May 2012 – May 2013 enrolled to study. The outcomes of HBsAg, anti-HBs, anti-HCV evaluated retrospectively.
RESULTS: Thirty four ( 60,7%) patients were women, twenty two (39,3%) were men. The average age was 39,62 ±15,12. Two patients (3,6 %) were positive for HBsAg, twenty one patients (37,5 %) were positive for Anti-HBs. None of the patients were positive for Anti-HCV.
CONCLUSION: Consequently, in our studty incidence of hepatitis B and hepatitis C with chronic urticaria were similar compared to normal population.

AMAÇ: Erken gebelik döneminde transvaginal ultrasonografi ile gebelik ölçüm değerlerinin, gebelik prognozuna etkilerini saptamak için bu çalışma düzenlenmiştir.
YÖNTEMLER: Tekil, kronik hastalığı olmayan, tekrarlayan abortus hikayesi olmayan, ultrasonografide gebelik kesesi normal olan 174 gebe prospektif çalışmaya alındı. Olgular, 5-6. haftalar ile 7-8. haftalarda değerlendirildiler. Transvaginal ultrasonografi ile gestasyonel kese çapı, yolk kesesi çapı ve morfolojisi ile kalsifikasyon varlığı araştırıldı, CRL en uzun eksende ölçüldü, fetal kalp hızı atım/dk biriminden hesaplandı.
BULGULAR: 5–6. haftalarda ortalama gestasyonel kese çapı yaşayan olgularda 12.1± 3.9 mm, abortus yapanlarda 14±5 mm olarak bulundu(p=0.827). 7-8. haftalarda ise abortus yapmayan olgularda ortalama gestasyonel kese çapı 17.8±5.7, abortus yapanlarda 18±5.4 olarak bulundu (p=0.847). Birinci dönem abortus yapmayan olgularda yolk kesesi çapı 3.1±0.9mm, abortus yapanlarda 4.1±1.0mm ölçüldü (p=0.003). İkinci dönem abortus yapmayan olguların yolk kesesi çapı 4.3±1.0mm, abortus yapan olguların çapı 4.6±1.3mm olarak bulundu(p=0.763). Dört olguda yolk kesesi kalsifikasyonu mevcut idi. Bu olguların 3’ü abortusla sonuçlandı. İkinci dönem abortus yapmayan olgularda ortalama kalp atım hızı 114±22 atım/dk, abortus yapan olgularda 95±19atım/dk olarak bulundu (p=0.03). İkinci dönem abortus yapan iki olguda GK-CRL ≤ 5 mm olarak bulundu (p=0.02).
SONUÇ: Gebeliğin 5–6. haftalarında yolk kesesi çapı ve görünümü gebelik prognozu hakkında bilgi verebilirken, gestasyonel kese çapı prognozu belirlemede etkin bulunmamıştır. Gebeliğin 7–8. haftalarında ise sadece kalp atım hızının (≤80) prognozu belirlemede etkili olabileceği, GK – CRL farkının da 5 mm ‘den az olmasının kötü prognozu öngörebileceği saptanmıştır.

OBJECTIVE: This study is conducted to assess the effects of early gestational transvaginal ultrasonography on prognosis of pregnancy.
METHODS: This prospective study is planned with 174 patients who have no chronical disease, no habituel abortus anamnesis and a normal gestational singleton sac sonographically. Patients were evaluated in the 5th-6th and 7th-8th weeks. The gestational sac diameter, yolc sac diameter (mm), morphology and calcifications were scanned. CRL was measured by its longest axis. Fetal heart rate was asessed by beats per minute.
RESULTS: The mean gestational sac diameter in the 5th-6th weeks was found to be 12.1±3.9mm in live fetuses and 14±5mm in abortion cases (p: 0.827). when it came to 7th-8th weeks the mean diameter was 17.8±5.7 in non abortion cases and 18±5.4 in abortion cases (p: 0.827). The first group non-abortion cases had mean yolc sac diameters of 3.1±0.9mm and the abortion cases had 4.1±1.0mm (p: 0.003). The second group’s non abortion cases had mean yolc sac diameters of 4.3±1.0mm and abortion cases had 4.6±1.3mm (p: 0.763). 4 cases had yolc sac calcifications. 3 of these cases resulted in abortion. The second group non abortion cases had a mean fetal heart rate of 114±22 beats/min and the abortion cases’ fetal heart rate mean value was 95±19 beats/min (p: 0.03). 2 cases in the second group had a GS-CRL≤5mm (p: 0.02).
CONCLUSION: In our study yolc sac diameter and morphology give an idea about the pregnancy prognosis in 5th-6th weeks while the gestational sac diameter did not come out to be such effective. The fetal heart rate (<80) only was found to affect the prognosis on the 7th-8th gestational weeks. GSD-CRL difference smaller than 5 mm is a predictor in poorly diagnosed gestations.

AMAÇ: Hepatit B ve C virus enfeksiyonları, siroz ve hepatoselluler karsinomanın en önemli sebeplerinden biridir ve tüm dünyada önemli bir sağlık problemidir. Bu çalışmada; Eylül 2013- Eylül 2014 tarihleri arasında Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesine başvuran hastalarda HBsAg, Anti-HBs ve Anti-HCV seropozitifliğinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Alınan örnekler mikro ELISA (Tecan) cihazında çalışılmıştır.
BULGULAR: Toplam 22351 hastaya HBsAg, 21054 hastaya anti-HBs, 19070 hastaya ve anti-HCV ve bakılmıştır. Çalışmamızda HBsAg, Anti-HBs ve Anti-HCV testlerinde sırasıyla %4.05, %38.42 ve %0.66 seropozitiflik saptanmıştır.
SONUÇ: Hastanemizde saptanan seropozitiflik sonuçları Türkiye’nin diğer bölgelerinde bulunan sonuçlarla benzerlik göstermektedir.

OBJECTIVE: Hepatitis B virus (HBV) and hepatitis C virus (HCV) infections area worldwide health problem which may result in cirrhosis and hepatocellular
carcinoma.The aim of this study was to investigate seropositivity of HBsAg, Anti-HBs and Anti-HCV in the patients who were admitted to Kanuni Sultan Suleyman Education and Research Hospital between September 2013 and September 2014.

METHODS: Blood samples from the patients are analysed in using microELISA (Tecan).
RESULTS: Serologically 22351 patients are tested for HBsAg,21054 patients are tested for Anti-HBs,19070 patients are tested for Anti-HCV. In our study 4.05%,38.42%, and 0.66% of the patients are tested are found to be seropositive for HBsAg, Anti-HBs and Anti-HCV respectively.
CONCLUSION: The results detected for seropositivity in our hospital are similar to those found in other regions of Turkey.

AMAÇ: Bibliyometrik araştırmalar, ülkelerin uluslararası literatüre olan bilimsel katkılarının takip edilmesi amacıyla kullanılabilir. Bu çalışmadaki amacımız robot yardımlı prostektomi alanındaki bilimsel çalışmaları bibliyometrik analiz yöntemini kullanarak değerlendirmek ve ülkemizin bu alandaki yerini tartışmaktır. Çalışmamız yapıldığı tarih itibariyle, bu konuda yapılmış olan ilk bibliyometrik çalışma olma özelliği taşımaktadır.
YÖNTEMLER: Çalışmanın analizleri Temmuz 2014’te WoS Core Collection® yazılımı kullanılarak yapıldı. Yazılımın anahtar kelimeler ile arama fonksiyonu kullanılarak ‘‘robot assisted prostatectomy’’, ‘‘robot assisted radical prostatectomy’’, ‘‘robotic prostatectomy’’, ‘‘robotic radical prostatectomy’’, ‘‘robotically assisted radical prostatectomy’’ alanlarında 2000 ve 2014 yılları arasında SCI-E TM tarafınca indekslenmiş dergilerde ingilizce yayınlanmış tüm yayınlar bulundu ve makale dışındaki diğer yayınlar çalışma dışında bırakıldı. Elde edilen makaleler üretildikleri ülkeler, yıllara göre sayıları, yazar ve yayınlandıkları dergilere göre yeniden analiz edildi.
BULGULAR: Araştırma kriterlerine uyan toplam makale sayısı 567 olarak bulundu. Amerika Birleşik Devletleri 408 makale ile ilk sırada yer alırken, Türkiye 6 makale ile sıralamada onaltıncı sırada yer aldı.
SONUÇ: Bu çalışma sonucunda, son yıllarda ülkemizdeki robotik cerrahi merkezi sayısındaki hızlı artışın bilimsel üretkenliğe yansımadığı görülmüştür. Bu konuyla ilgilenen araştırmacıların uluslararası literatüre daha fazla katkıda bulunmaları gerektiği düşüncesindeyiz.

OBJECTIVE: Bibliometric studies can be used for following the scientific contribution of researchers of countries to the international literature. The aim of our present study is to evaluate scientific studies in the field of robot-assisted prostatectomy by using the bibliometric analysis method, and to discuss the place of our country in this area. Our study is the first bibliometric study carried out in this field as up to now.
METHODS: The analysis of the present study were performed by using WoS Core Collection® software in July 2014. All papers published included in SCI-E TM in English literature between 2000 and 2014 were searched by using key words of ‘‘robot assisted prostatectomy’’, ‘‘robot assisted radical prostatectomy’’, ‘‘robotic prostatectomy’’, ‘‘robotic radical prostatectomy’’, ‘‘robotically assisted radical prostatectomy’’. All other papers out of research articles were excluded from the study. Furthermore these results were analyzed in terms of countries, numbers of publications in years, authors and journals.
RESULTS: A total of 567 articles were found matching the search criteria. While The United States ranked first with 408 articles, Turkey ranked sixteenth with 6 articles.
CONCLUSION: Our results demonstrates that despite the rapidly increasing number of robotic surgery center in our country in recent years, the scientific productivity has not been increased. We believe that the researchers interested in this field in our country should have done more contribution to the international literature.

Spontan pnömomediyastinum (SPM) daha çok genç erkeklerde görülen ve genellikle kendi kendine iyileşme eğilimi gösteren mediyasten içinde hava bulunması durumudur. En sık rastlanan belirti (%80–90) göğüs ağrıdır ve substernal bölgeye lokalize olur. SPM genellikle 24-36 saat sürüp en geç 48 saat içinde kendiliğinden gerilemektedir. Tekrarlaması çok nadirdir. Acil servisimize şiddetli öksürük sonrası ani başlayan göğüs ağrısı nedeniyle getirilen 15 yaşında erkek hastada akciğer grafisi ve bilgisayarlı toraks tomografisi ile pnömomediyastinum tespit edilen olgu sunulmuştur. Vakamız, göğüs ağrısının ayırıcı tanısında SPM dikkat çekmek amacıyla sunulması amaçlanmıştır.

Spontaneous pneumomediastinum (SPM) is a case of presence of air within the mediastinum that more common in young men, and mostly it is self limiting. The most common symptom (80-90%) is chest pain, and it is localized in the substernal region. SPM usually resolves spontaneously within 24-36 hours and persistence is at least 48 hours. Repetition is very rare. We presented the case of SPM diagnosed with radiologic evaluation. And it was reported to point out the differential diagnosis of chest pain in the emergency unit and SPM that is one of the etiology of severe chest pain.

Churg Strauss sendromu ANCA ilişkili vaskülitler arasında en seyrek görülen, sistemik, nekrotizan bir vaskülit türüdür.
Amerikan Romatoloji Cemiyetinin sınıflandırma kriterlerine göre astım, eozinofili (>%10), pulmoner infiltratlar, mono-polinöropati, paranazal sinüs anormallikleri, biyopside ekstravasküler eozinofiller görülmesi kriterlerden en az dördünü karşılayan hastalara Churg Strauss sendromu tanısı konmaktadır.
Akciğer tutulumunda klinik olarak astım, geçici pulmoner infiltratlar gözlenir. Vaskülit lökotrien antagonistlerine sekonder gelişebileceği için astım tanısı ile mevcut tedaviyi kullanan hastaların tanısında güçlük yaşanabilir.
Böbrek tutulumunda nadiren kresentik glomerulonefrit gelişir. Tedavisinde immunsupresif ajanlar kullanılır.
Olgumuzda, montelukast kullanmakta iken gelişen, hızlı ilerleyen glomerulonefrit şeklinde ortaya çıkan ve başarılı bir şekilde tedavi edilen Churg Strauss sendromlu hastadan bahsedilmektedir.

Churg Strauss syndrome is a systemic, necrotizing vasculitis and it is the least common one
among ANCA associated vasculitis. The American Collage of Rheumatology classification criteria patients having at least four of astma, eosinophilia(>10%), pulmonary infiltrates, mono-polyneuropathy, paranasal sinus abnormalities, extravasculary eosinophils on biopsy can be diagnosed as Churg Strauss syndrome.
Asthma, migrating pulmonary infiltrates are seen in pulmonary involvement. Leukotrien receptor antagonists may also induce secondary vasculitis. Therefore, diagnosis of Churg Strauss syndrome in patients with asthma who are on treatment of such drugs is a challenge.
Cresentic glomerulonephritis is seen rarely. It is treated with immunosupressive agents. In this case, we presented a case with Churg Strauss syndrome developed concomitant to montelukast treatment for asthma, presented as rapidly progressive glomerulonephritis and treated successfully.

Bu çalışmada Sağlık Bakanlığı Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Dahiliye Kliniği’ne pulmoner emboli tanısıyla yatırılarak izlenen 24 yaşında bir erkek olgunun durumu incelendi. Üç gün önce başlayan nefes darlığı ve yan ağrısı şikayeti ile tarafımıza başvurdu. Tetkiklerinde D-dimer değerinin yüksek saptanması üzerine çekilen toraks bilgisayarlı tomografi ile olgu pulmoner emboli tanısı konularak servisimize yatırıldı ve enoksaparin tedavisine başlandı. Etyolojiye yönelik yapılan araştırmada homosistein düzeyi yüksek saptandı. Pulmoner emboli sık görülmesine karşın tanısında güçlükler yaşanabilen ve çok çeşitli klinik semptom ve bulgularla karşımıza çıkabilen ve mortalitesi oldukça yüksek olabilen bir durumdur. Pulmoner emboli çeşitli sebeplere bağlı olarak karşımıza gelebilmektedir. Hiperhomosisteinemi pulmoner emboli sebepleri arasında ender olarak görülmekle birlikte neden olduğu tablonun önemi dikkate alındığında akılda bulundurulmalıdır.

In this study we presented a 24 years old male with pulmoner embolism who was hospitalized and followed in Istanbul Kanuni Sultan Suleyman Training and Research Hospital. He was complaining of shortness of breath and chest pain that started 3 days ago. Because of high levels of D-dimer, torax computed tomography performed and pulmoner embolism was revealed. We hospitalized him and treated with enoksaparin. Homocystein levels was found high in laboratory tests (etiologic researcies). Although pulmoner embolism is a frequent emergency with variety of clinical symptomps and signs which can be quite mortal sometimes it is difficult to diagnose it. There are various causes of pulmoner embolism. Hyperhomocysteinemia is a rare cause of pulmoner embolism but it should be kept in mind because of its clinical importance.

Terminal ileum rezeksiyonu gerektiren cerrahi patolojilerde kısmi ince barsak rezeksiyonu sonrası ileoçekal valve yakın anastomoz yapmak riskli bir işlem olarak kabul edilmiştir. 18 yaşında bayan hastaya terminal ileumdan kaynaklanan tümöral lezyon nedeni ile kısmi ince barsak rezeksiyonu uygulandı. İleo-çekal valve yaklaşık 1-2 cm’ye ileo-ileal anastomoz yapıldı.Operasyon sonrası problem yaşanmadı. Literatür incelemesinde nispeten az ilgilenildiğini tespit ettiğimiz bu konuyu tartışmayı amaçladık.

The ileo-ileal anastomosis near ileocecal valva after resection of ileum due to different
surgical pathologies was accepted as a risky procedure.A 18 years old female was
operated due to a tumoral lesion originated from terminal ileum. Segmental small
bowel resection and ileo-ileal anastomosis near 1-2 cm to ileo-cecal valve was
performed.There was no problem after surgery.In this study we aimed to present this
subject which was not discussed so much in literature.

Fetus ve Yeni doğanın Hemolitik Hastalığı (FYHH), fetusun veya yeni doğanın eritrositlerinin maternal antikorlar aracılığı ile yıkılmasından kaynaklanır. En sık neden Rh (D) alloimmunizasyonudur. Kell alloimmunizasyonunun gebe kadınlardaki insidansı % 0.1-0.3 arasındadır. En sık görülen minör kan grubu antikorları Kell` e karşı oluşmaktadır. Burada Kell alloimmunizasyonuna bağlı 3 kez hidrops fetalis ile gebelik kaybı olan hastada iki kez intrauterin transfüzyon sonrası 35. Gebelik haftasında başarılı bir doğum sunulmaktadır.

Hemolytic disease of the fetus and newborn (HDFN), is a condition in which newborn's or fetus' erythrocytes are destroyed by maternally derived antibodies. The most common type is the Rh (D) alloimmunization. The incidence of Kell alloimmunization during pregnancy is between 0,1% - 0,3%. The mostly encountered minor blood type antibodies are produced against Kell type. In this case report, a subject with a history of 3 pregnancy losses is being reported, which had 2 times of intrauterine transfusions and ended with successful labor at 35th gestational week.