GİRİŞ ve AMAÇ: Koronavirüs hastalığı-2019 (Covid-19) pandemisinin sağlık çalışanlarının iş yükünü ve maruz kaldıkları stres düzeyini artırdığı düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı pandemi döneminde sağlık çalışanlarında anksiyete, depresyon, duygu düzenleme güçlüğü düzeyi ve uyku kalitesini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu prospektif çalışmaya sağlık çalışanları online araçlarla davet edildi ve katılımcılara Beck Anksiyete Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği ve SCOPA Uyku Ölçeği yönlendirildi. Katılımcılar Covid-19 alanında aktif olarak çalışan (grup 1) ve Covid-19 alanında aktif olarak çalışmayan (grup 2) şeklinde iki gruba ayrılarak değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya ortalama yaşı 35,5 ± 7,9 yıl olan 426 kişi dahil edildi. Bunların 275’i grup 1’deydi. Tüm katılımcılar incelendiğinde anksiyete %33,1 (şiddetli anksiyete %14), depresyon %20,9 (şiddetli depresyon %3,5), gündüz uykululuğu %33,1, gece uykusuzluğu %30,5 ve herhangi bir uyku patolojisi varlığı %48,1 oranında saptandı. İki grup arasında anksiyete ve depresyon ilişkili parametreler benzerdi. Gece uykusuzluğu grup 1’de daha sık olup uyku ile ilgili diğer patolojiler iki grup arasında benzerdi. Duygu düzenleme ölçeği dürtü alt boyut skoru grup 1’de daha yüksek olup diğer alt boyutlar iki grup arasında benzerdi. Yapılan çok değişkenli regresyon analizinde Covid-19 alanında aktif çalışmanın sadece gece uykusuzluğu gelişimi üzerinde anlamlı düzeyde bir etkiye sahip olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada Covid-19 alanında aktif olarak çalışan sağlık çalışanlarında uyku patolojilerinin daha sık olduğu ve bu gruptakilerin olumsuz duygular deneyimlerken dürtüsel davranışlarının kontrolünde daha fazla güçlük çektikleri saptandı.

INTRODUCTION: Coronavirus disease-2019 (Covid-19) pandemic is thought to increase the workload of the healthcare professionals and the level of stress they are exposed to. The aim of this study is to examine the level of anxiety, depression, difficulty in emotion regulation and sleep quality in healthcare professionals during the pandemic.
METHODS: Healthcare professionals were invited to this prospective study via online tools. The Beck Anxiety Scale, Beck Depression Scale, Emotional Regulation Difficulty Scale and SCOPA Sleep Scale were directed to all participants. The participants were divided into two groups according to their working (group 1) or not-working (group 2) in a Covid-19 area.
RESULTS: The study recruited 426 subjects with a mean age of 35.5 ± 7.9 years and 275 of them were in group 1. The rates of having anxiety (severe anxiety), depression (severe depression), daytime sleepiness, night insomnia and any sleep-associated pathology were detected as 33.1% (14.0%), 20,9% (3,5%), 33,1%, 30.5% and 48.0%, respectively. Anxiety and depression related parameters were similar between two groups. Night insomnia was more common in group 1, while other sleep-related pathologies were similar between the two groups. Rather than all other subscales of the Emotional Regulation Difficulty Scale, the impulse subscale score was higher in group 1. In a multivariate regression analysis, it was seen that working in a Covid-19 area had a significant effect only on the development of night insomnia.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that sleep pathologies were more common in healthcare professionals who were working in a Covid-19 area, and those had more difficulty in controlling their impulsive behavior while experiencing negative emotions.

GİRİŞ ve AMAÇ: Benign ve malign tiroid nodüllerinde Doppler ultrasonografi (USG) değerlendirmesi ile elde edilen verileri operasyon sonrası piyes histopatoloji sonuçları ile karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bir yıl içerisinde genel cerrahi kliniğinde tiroid nodülü nedeni ile operasyon planlanan 122 hasta prospektif olarak incelenmiştir. Tiroid nodülü nedeni ile operasyon planlanan 122 hasta operasyondan önce tiroid Doppler USG ve ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) değerlendirmeleri tamamlanarak çalışmaya dahil edilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya alınan hastaların 95’i kadın, 27’si erkekti. Hastaların yaş ortalaması 47,1’di. Nodül büyüklüğü ortalama 25,6 mm idi. Yetmiş beş hastada nodül hipoekoik haloya sahipti. Seksen bir hastada nodül vaskülaritesi artmıştı. Yapılan istatistiksel değerlendirme sonucu hipoekoik halo ile malignite arasında ters bir ilişki olduğu görüldü (p = -0,285). Komponentle malignite arasında ilişki saptanmadı (p = -0,032). Mikrokalsifikasyonun arttıkça malignitenin arttığı görüldü. Nodül marjini ile malignite arasında ilişki saptanmadı (p > 0,05). Vaskülarite arttıkça malignite arttığı gözlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yaptığımız çalışma ve literatür bilgisi ışığında tiroid nodüllerinin değerlendirmesinde Doppler USG incelemesinin aslında elzem olduğu ve bunun İİAB sonuçları ile birlikte değerlendirilmesi ile preoperatif tanı doğruluğunun %95 ve üzerine çıkarılabileceği aşikardır.

INTRODUCTION: We aimed to compare Doppler ultrasonography (USG) findings and histopathological results after the operation on benign and malign thyroid nodules.
METHODS: A total of 122 patients applied to general surgery clinic because of thyroid nodule which were planned to operate has been analyzed prospectively. These patients have been included in the study with preoperative Doppler USG and fine-needle aspiration biopsy (FNAB) findings.
RESULTS: Ninety five patients were female, and 27 were male. The mean age was 47.1 years. The mean size of nodules was 25.6 mm. Nodules had hypoechoic halo in 75 patients. Nodule vascularity increased in 81 patients. According to statistical analysis, there was a contrary relation between hypoechoic halo and malignancy (p = -0.285). There was no relation between component and malignancy (p = -0.032). We noted that malignancy was increasing with microcalcification. There was no relation between nodule margin and malignancy. It was observed that malignancy increased with vascularity.
DISCUSSION AND CONCLUSION: With our study and information from the literature, in assessing thyroid nodules, examination of doppler USG is essential, and consideration with FNAB results makes preoperative diagnostic accuracy over 95%.

GİRİŞ ve AMAÇ: Pediyatrik β talasemi majör sendromu (βTM) hastalarında artmış demir yüküne bağlı organlarda demir birikimi görülmekte ve biriktiği organda disfonksiyona neden olmaktadır. Çalışmamızda böbrekte demir birikimini manyetik rezonans görüntülemede (MRG) multi eko-gradient eko (ME-GRE) T2* sekansı ile değerlendirmeye ve karaciğer, kalp T2* değerleri, ferritin, estimated glomerüler filtrasyon rate (eGFR) değerleri ile ilişkisini göstermeyi planladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yirmi dokuz pediyatrik βTM hastasının karaciğer ve kalp demir birikimi için çekilen MRG görüntüleri değerlendirilip inceleme alanına giren böbrek parankimlerinden demir birikimi ölçümleri yapıldı. Karaciğer, kalp T2* değerleri, ferritin, eGFR değerleri ile ilişkisine bakıldı.
BULGULAR: Her iki böbrek T2* süreleri arasında anlamlı fark bulunmadı (p ˂ 0,001). Böbrek T2* değerleri ile eGFR arasında anlamlı korelasyon saptanmadı (r = -0,365, p = 0,052). Böbrek T2* değerleri ile kardiyak T2* değerleri arasında orta düzeyde korelasyon bulundu (r = 0,568, p ˂ 0,001), ancak karaciğer T2* değerleri, karaciğer demir konsantrasyonu ve ferritin düzeyleri ile anlamlı korelasyon saptanmadı (p > 0,05). Böbrek T2* değerleri ile yaş arasında zayıf düzeyde korelasyon vardı (r = 0,495, p = 0,006).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Vücutta artmış demir yükünün sonucu olarak böbrekte demir birikimi olmaktadır. Ancak tek başına demir birikiminin böbrek disfonksiyonu üzerine etkisi hala tartışılan bir konudur. Karaciğer ve kalp demir birikimi için rutin olarak çekilen MRG’de böbreğin de inceleme alanına girecek şekilde sekansların ayarlanması zaman ve maliyet kaybı oluşturmayacağı gibi yapılan ölçümlerin erken böbrek demir birikimi tanısı konulmasında ve böbrek disfonksiyonunu önlemede yardımcı olacağını düşünüyoruz.

INTRODUCTION: Iron deposition in organs is seen in pediatric β thalassemia major (βTM) syndrome patients due to increased iron burden. The aim of this study is to assess the iron deposition in the kidney with magnetic resonance imaging (MRI). We also planned to study the presence of any correlation between the kidney T2* values of kidney and the T2 star (T2*) values of the liver and heart, ferritin values and estimated glomerular filtration rate (e GFR).
METHODS: Images of magnetic resonance that was performed to evaluate the significance of iron accumulation in the liver and heart of 29 children diagnosed with βTM were assessed. Iron measurements were made from kidney parenchyma entering the imaging area. The correlations between the kidney iron values and the T2* values of the liver and heart, ferritin values and e GFR values were viewed.
RESULTS: There was no significant difference between the bilateral kidney T2* values (p < 0.001). There was also no significant correlation between the kidney T2* values and eGFR (r = -0.365, p = 0.052). The kidney T2* values and cardiac T2* values correlated moderately (r = 0.568, p < 0.001). However, there was no significant correlation between the kidney and liver T2* values, liver iron concentration and ferritin level ( p > 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Iron deposition in the kidney is seen due to increased iron burden in body, but the effect of just iron deposition on kidney function is still unclear. If the kidney enters the examination area while performing MRI without loss of time and cost, this will provide the detection of iron deposition in the kidney in early stage and prevent kidney disfunction.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada koksartroz hastalarında uygulanan sementsiz total kalça artroplastilerinin (STKA) radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1991-1994 yılları arasında STKA uygulanan 23 hastanın (17 kadın, 6 erkek) dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların ortalama takip süresi 13,6 ± 5,27 (12-29 ay) aydır. Hastaların yaş ortalaması 45,5 ± 17,43 (19-70 yıl) yıldır. Hastaların ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası fonksiyonel skorları Charnley’in modifiye ettiği Merle d’Aubigne-Postel sistemine göre değerlendirildi. Radyolojik değerlendirme postoperatif dönemde alınan anteroposterior ve lateral grafilere göre yapıldı.
BULGULAR: Hastaların preoperatif ve postoperatif dönemdeki kalça skorları karşılaştırıldığında ağrı durumu, yürüme fonksiyonu ve kalça mobilitesi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme sağlandı (p<0,05). Sonuç değerlendirmesine göre ameliyat öncesi 22 kalça (%88) kötü, 3 kalça (%12) orta iken son kontrollerinde 1 kalça (%4) kötü, 1 kalça (%4) orta, 16 kalça (%64) iyi ve 7 kalça (%28) mükemmel olarak saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: STKA, koksartroz tedavisinde hastaların yürüme ve kalça mobilite skorlarını artırırken, ağrı skorlarını azaltan etkili bir cerrahi tedavi yöntemidir.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate the radiological and functional results of cementless total hip arthroplasties (CTHA) in patients with coxarthrosis.
METHODS: The files of 23 patients (17 female, 6 male) who underwent CTHA between 1991 and 1994 were retrospectively reviewed. The mean follow-up period of the patients was 13.6 ± 5.27 (12-29 months) months. The mean age of the patients was 45.5 ± 17.43 (19-70 years) years. Preoperative and postoperative functional scores of the patients were evaluated according to the Merle d’Aubigne-Postel system modified by Charnley. Radiological evaluation was made according to anteroposterior and lateral radiographs taken in the postoperative period.
RESULTS: When the preoperative and postoperative hip scores of the patients were compared, a statistically significant improvement was achieved in terms of pain status, walking function and hip mobility (p<0.05). According to preoperative hip scores, 22 hips (88%) were bad and 3 hips (12%) were medium; and according to postoperative hip scores, 1 hip (4%) was bad, 1 hip (4%) was medium, 16 hips (64%) were good, and 7 hips ( 28%) were perfect.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CTHA is an effective surgical treatment method in the treatment of coxarthrosis because of increasing the walking and hip mobility scores of the patients and decreasing the pain scores.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu deneysel çalışmanın amacı, ön çapraz bağın kesilerek indüklenen diz osteoartritli (OA) tavşanlarda subkondral drilleme (SKD) ve kemik iliği enjeksiyonu ile eklem içi hyalüronik asit (HA) enjeksiyonunun kıkırdaktaki histopatolojik değişikliklerinin karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yirmi adet Yeni Zelanda tavşanının ön çapraz bağları kesilerek osteoartrit modeli oluşturuldu, tavşanlar her grupta 10 adet olacak şekilde rastgele 2 gruba ayrıldı. İlk grup bu tavşanların medial tibial bölgelerine retrograd subkondral drilleme uygulandıktan sonra proksimal medial tibial bölgeden 0,3 mL kemik iliği aspiratının alınarak aynı diz eklemine enjekte edildiği SKD grubuydu. İkinci gruba (HA), 3 hafta süreyle haftada bir kez 0,3 mL HA intraartiküler enjeksiyonu uygulandı. İşlemden 9 hafta sonra diz eklemleri cerrahi olarak çıkarıldı. Diz eklemi yüzeyleri makroskopik, medial femoral kondil kesitleri ise mikroskopik olarak incelendi.
BULGULAR: SKD grubunda HA grubuna göre anlamlı derecede daha iyi makroskopik derecelendirme sonuçları gözlendi (p = 0,0001). OA kıkırdak histopatolojisi (OACH) evrelerinin gruplar arasında farkı anlamlı değildi (p = 0,752), ancak SKD grubu HA grubundan daha iyi bir OACH evresine sahipti (p = 0,039). Toplam OACH skoru SKD grubunda HA grubundan daha düşük bulundu (p = 0,192).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Medial tibia metafiz kemiğin subkondral drillemesi ile birlikte eklem içi kemik iliği enjeksiyonu osteoartritin erken evrelerinde eklem kıkırdağını koruyucu etkisi vardır.

INTRODUCTION: The objective of this study is to compare the individual histopathological changes caused by subchondral drilling (SCD) and bone marrow injection accompanied by hyaluronic acid (HA) in rabbits with knee osteoarthritis (OA) that is stimulated by the anterior cruciate ligament transection.
METHODS: An OA design was created in 20 New Zealand rabbits, which were then randomly divided into two groups of ten rabbits each. The first group was named as the SCD group, in which 0.3 mL bone marrow aspirate was taken from the proximal medial tibial region and injected into the same knee joint; thereafter, retrograde SCD was applied to the proximal tibial region. The second group (HA) received intra-articular injections of 0.3 mL HA oil once weekly for three weeks. The knee joints were removed nine weeks post-surgery after the animals were killed. The knee joint articular cartilage areas were examined macroscopically, and the medial femoral condyle sections were examined histopathologically.
RESULTS: Significantly better macroscopic grading results were observed in the SCD group than in the HA group (p = 0.0001). There was no significant difference in the OA cartilage histopathology (OACH) grade between the groups (p = 0.752), but the SCD group showed a significantly better OACH stage result than the HA group (p = 0.039). The total OACH score inclined to be lower in the SCD group than in the HA group (p = 0.192).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study demonstrated that SCD with intra-articular bone marrow injection slowed the progression of OA and protected the cartilage surface during the early stages of OA better than HA.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, akut miyeloid lösemi tedavisi alan çocuklarda akut toksisiteyi, genel sağkalım (GS) ve olaysız sağkalımı (OS) değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma, Türkiye’de bir eğitim hastanesinde, 2011-2016 yılları arasında pediatrik hematoloji ve onkoloji kliniğinde tanı alan ve tedavi edilen 1-18 yaş arasındaki 43 hastayı içermektedir. Hasta dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir.
BULGULAR: Yirmi iki (%51,2) hasta erkek, 21 (%48,8) hasta kızdı. Tanı sırasındaki ortalama yaş 7,39 ± 4,7 idi. On dört (%32,6) hasta standart risk, 15 (%34,9) orta risk ve 11 (%25,6) hasta yüksek risk grubundaydı. Tıbbi kayıtlarda 3 hastanın risk grupları hakkında bilgi yoktu. İki hasta akut toksisite nedeniyle ve dört hasta indüksiyon tedavisi sonrası enfeksiyon nedeniyle kaybedildi. Kemik iliği relapsı, indüksiyon tedavisini tamamlamış ve kemik iliği remisyonu olan 3 (%6,9) hastada meydana geldi. Ortanca takip süresi 29 aydı (1-74 ay). Beş yıllık genel sağkalım ve OS sırasıyla %76 ± 6,6 ve %66 ± 9,3 olarak bulundu. Standart, orta ve yüksek riskli gruplar için 2 yıllık GS sırasıyla %77 ± 12, %77 ± 10 ve %82 ± 12 idi. OS sırasıyla %77 ± 12, %70 ± 11 ve %73 ± 13 idi (p > 0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mevcut ortanca takip süresi ile GS ve OS’ler iyi düzeydedir. Çalışma daha fazla sayıda hasta ve daha uzun takip süreleriyle tekrarlanmalıdır.

INTRODUCTION: This study aimed to evaluate the acute toxicity, overall survival (OS), and event-free survival (EFS) of children diagnosed and treated for acute myeloid leukemia.
METHODS: This study includes a total of 43 patients (age range: 1-18 years) who were diagnosed and treated from 2011 to 2016 at a pediatric hematology and oncology clinic at a teaching hospital in Turkey. The patient files were retrospectively analyzed.
RESULTS: Of the 43 patients, 22 (51.2%) were boys and 21 (48.8%) were girls. The mean age at the time of diagnosis was 7.39 ± 4.7 years. Fourteen (32.6%) patients were classified as standard-risk, 15 (34.9%) intermediate-risk, and 11(25.6%) high-risk group. Information about risk groups of three patients was missing in the medical records. Two patients were lost due to acute toxicity and four were lost due to infection after induction therapy. Bone marrow relapse occurred in three (6.9%) patients who had completed induction therapy and had bone marrow remission. The median follow-up period was 29 months (range: 1-74 months). The estimated 5-year OS and EFS were found to be 76% ± 6.6% and 66% ± 9.3%, respectively. The estimated 2-year OS for standard, intermediate, and high-risk groups was 77% ± 12%, 77% ± 10%, and 82% ± 12%, respectively, while EFS was 77% ± 12%, 70% ± 11%, and 73% ± 13%, respectively (p > 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The OS and EFS were positively favored with the current median follow-up. The study should be repeated with more patients and longer follow-up periods.

GİRİŞ ve AMAÇ: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi dünya çapında tüm insanların hayatında önemli düzeyde kısıtlamalara neden olmuştur. Bu çalışmada,Türk toplumunun COVID-19 karantinası sırasında fiziksel aktivite (FA) ve sedanter davranış düzeylerinin saptanması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma, COVID-19 karantinası döneminde Türkiye’de internet kanalları (e-mail ve WhatsApp uygulamaları) kullanılarak yapılan çok merkezli, kesitsel bir anket çalışmasıdır. Katılımcılara pandemi döneminde gün içindeki FA düzeyleri ve oturarak geçirdikleri süre (sedanter davranış düzeyi) Uluslararası FA Anketi- Kısa Formu (UFAA-KF) kullanılarak sorulmuştur.


BULGULAR: Çalışmaya beş yüz on dört katılımcı dahil edilmiştir. Pandemi sürecinde, UFAA-KF ile değerlendirilen 327 (%63,6) katılımcı düşük, 168 (%33) kişi orta ve 19 kişi (%4) ise yüksek aktivite düzeyinde olarak değerlendirildi. Katılımcıların egzersiz ihtiyacı ile FA düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0,001). Üç yüz on iki (%60,7) katılımcı günde beş saatten fazla süreyi oturarak geçirdiğini belirtti. Yaş, cinsiyet ve meslek ile sedanter davranış düzeyi arasında anlamlı bir korelasyon olduğu görüldü (sırasıyla, p = 0,001, p < 0,001 and p = 0,002).

TARTIŞMA ve SONUÇ: Türk toplumunun COVID-19 karantinası süresince düşük FA ve yüksek sedanter davranış düzeyine sahip olduğu saptanmıştır. Yeni egzersiz programlarının ve aktivitelerin planlanması toplum sağlığının korunması açısından önemlidir.

INTRODUCTION: The Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic caused serious limitations on people’s lives worldwide. The current study aims to determine the physical activity (PA) levels and sedentary behavior levels in the Turkish population during the COVID-19 lockdown.
METHODS: This is a multi-centered cross-sectional survey study conducted through online channels (e-mail and WhatsApp) during the COVID-19 lockdown in Turkey. The participants were asked about the PA levels and time spent sitting (sedentary behavior levels) using the short form of the International PA Questionnaire (IPAQ-SF).
RESULTS: Five hundred and fourteen participants were included in the study. During the pandemic, 327 (63.6%) participants had low, 168 (33%) had moderate, and 19 (4%) had high activity levels, according to the IPAQ-SF. There was a significant difference between the need to exercise and PA levels (p < 0.001). Three hundred and twelve (60.7%) participants spent more than five hours a day sitting. There was a significant correlation between age, gender, and occupation with sedentary behavior levels (p = 0.001, p < 0.001, and p = 0.002, respectively).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The Turkish population had low PA levels and a high sedentary lifestyle during the lockdown. It may be necessary to plan new exercise programs or activities to protect public health.

GİRİŞ ve AMAÇ: Prematüre retinopatisi (ROP) dünya genelinde önemli miktarda preterm yenidoğanı etkileyen önemli bir konu olmasına rağmen bu konuda henüz kapsamlı bir bibliyometrik araştırma yapılmamıştır. Bu çalışmanın amacı bibliyometrik yöntemlerle ROP konusunda 1980-2019 yılları arasında yayınlanan makalelerin bütünsel bir özetini sunmak, alandaki en çok atıf yapılan makaleleri belirlemek, en aktif dergileri ve trend konularını belirlemektir. Yaptığımız bibliyometrik analiz ile ROP konusundaki yayınları bir bütün olarak okuyuculara göstermeyi amaçladık. Bu çalışmanın sonuçları ayrıca hangi konuların daha fazla çalışılmaya ihtiyaç duyduğu ve hangi yeni araştırma konularının olabileceği konusunda araştırmacılara fikir sağlayacaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: ROP konusunda 1980 ve 2019 yılları arasında yayınlanan makaleler Web of Science veritabanından indirildi ve bibliyometrik yöntemler kullanılarak analiz edildi. Literatür taraması makalelerin “title” bölümünde “retinopathy of prematurity”, “retrolental fibroplasia” “ROP” anahtar kelimeleri kullanılarak gerçekleştirildi. Ülkelerin yayın sayısı ile Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GSYH) ile kişi başına GSHY değerleri arasındaki korelasyonlar Spearman’ın korelasyon katsayısı kullanılarak analiz edildi. Gelecekte yayınlanacak makale sayısı doğrusal regresyon analizi ile tahmin edildi.
BULGULAR: ROP konusunda toplam 4.575 yayın bulundu. Bu yayınların 2.345’i makale idi. ROP konusunda her geçen gün artan bir yayın trendi olduğu görüldü. ROP konusunda en fazla makale üreten ilk 5 ülke sırasıyla USA (978), UK (187), Turkey (156), India (140), ve China (121) idi. Dünya ülkelerinin GSYH ve GSYH göstergeleri ile ROP yayın üretkenlikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif bir korelasyon bulundu (r = 0,688, p < 0,001; r = 0,664, p < 0,001). En fazla yayın üreten dergiler sırasıyla Journal of AAPOS, Ophthalmology, ve British Journal of Ophthalmology idi. Makale başına atıfta en etkili dergiler Pediatrics, Archives of Ophthalmology, ve Ophthalmology idi. Prematüre retinopatisinin uluslararası sınıflandırması en fazla atıf alan konu idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: ROP’nin artan önemine paralel olarak, bu alandaki makalelerin bütüncül bir değerlendirmesini yapan bu kapsamlı çalışma, bu konuya ilgi duyan doktor, akademisyen ve öğrencilere yön gösterecektir.

INTRODUCTION: Although retinopathy of prematurity (ROP) affects preterm newborns at a significant rate worldwide, no comprehensive bibliometric research has been conducted as yet. This study aimed to use bibliometric methods to present a summary of articles published on ROP between 1980 and 2019, to identify the articles most cited in the field, most active journals, and subjects of trends. Using the bibliometric analysis, readers were introduced to the articles published on ROP as a whole. The results of the study will be of guidance to researchers in terms of which subjects require more research and what subjects of new research could be.
METHODS: Articles published on ROP between 1980 and 2019 were downloaded from the Web of Science database and analyzed with bibliometric methods. The literature scan was made using the following keywords: “retinopathy of prematurity,” “retrolental fibroplasia,” and “ROP” in the title section. The correlations between the number of publications in a country and gross domestic product (GDP) and GDP per capita values were analyzed using Spearman’s correlation coefficient. The number of articles to be published in the future was estimated with linear regression analysis.
RESULTS: 4,575 publications on ROP were identified, of which 2,345 were articles. A continuing increasing trend for publication was seen. The five countries producing the most articles on ROP were as follows: USA (978), UK (187), Turkey (156), India (140), and China (121). A statistically significant positive correlation was determined between the number of ROP articles produced and the GDP and GDP per capita values of countries (r = 0.688, p < 0.001; r = 0.664, p < 0.001). Journals publishing the most articles were the Journal of American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus, Ophthalmology, and British Journal of Ophthalmology, respectively. The most cited area was the international classification of premature retinopathy.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In parallel with the increasing importance of ROP, this comprehensive study, evaluating articles in this field as a whole, will be of guidance to clinicians, academicians, and students interested in this subject.

GİRİŞ ve AMAÇ: Mide kanseri tüm dünyada en sık görülen dördüncü, kansere bağlı ölümlerin en sık ikinci nedenidir. Tüm dünyada artık minimal invaziv cerrahi hem hastalara hem de cerrahlara birçok avantaj sunmaktadır. Çalışmamızda lokal ileri mide kanseri (LİMK) cerrahisinde laparoskopik deneyimlerimizi sunduk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2010 - Ocak 2020 tarihleri arasında kliniğimizde LİMK nedeniyle gastrektomi yapılan hastaların verileri retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: LİMK nedeniyle 288 hastaya gastrektomi yapıldı. Hastaların 92’si (%31,9) kadın 196’sı (%68,1) erkekti. Hastaların 96’sına (%33,3) laparoskopik cerrahi yapılırken 192’sine (%66,7) ise açık cerrahi uygulanmıştır. Operasyon süresi ortalama 122,96 ± 44,06 (60-300) dakikaydı. Anastomoz kaçağı açısından iki grup arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmamıştır (p=0,724). Yatış süresi bakımından açık cerrahide ortalama 12,54 gün iken laparoskopik cerrahide 9,36 gün olup iki grup arasında istatistiksel anlamlı fark gösterilmiştir (p<0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak öğrenme eğrisi uzun ve deneyim gerektirse de erken evre mide kanserinde olduğu gibi LİMK’de laparoskopik cerrahinin uygulanabilir olduğunu düşünüyoruz.

INTRODUCTION: Gastric cancer is the fourth most common cause of death worldwide and the second most common cause of cancer-related deaths. Minimally invasive surgery now offers many advantages to both patients and surgeons all over the world. In our study, we presented our laparoscopic experiences in locally advanced gastric cancer (LAGC) surgery.

METHODS: Data of patients who underwent gastrectomy for LAGC in our clinic between January 2010 and January 2020 were retrospectively analyzed.

RESULTS: Gastrectomy was performed on 288 patients with LAGC. Although laparoscopic surgery was conducted on 96 patients (33.3%), open surgery was performed on 192 (66.7%) patients. The mean operation time was 122.96 ± 44.06 (60-300) min. There was no statistically significant difference between the two groups in terms of anastomotic leakage (p = 0.724). The mean length of stay was 12.54 days in patients undergoing open surgery and 9.36 days in those undergoing laparoscopic surgery, with a statistically significant difference between the two groups (p < 0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although the learning curve is long and requires experience, we think that laparoscopic surgery is feasible in LAGC, as in early-stage gastric cancer.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, adölosan idiyopatik skolyoz (AİS) hastalarında Risser işareti ile Sanders sınıflandırması arasındaki uyumsuzluğun ilerleme parametrelerine olan etkisini ve iskelet olgunlaşma düzeyinin doğruluğunu belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 2018 Mart ile 2020 Ağustos tarihleri arasında cerrahi dışı takip edilen AİS’li hastalar dahil edildi. Değerlendirme parametreleri yaş, cinsiyet, kilo, boy, vücut kitle indeksi, kadınlar için menarj durumu, Risser İşareti ve Sanders sınıflamasındaki evresi, majör cobb açısı, majör eğriliğin lokalizasyonu ve Risser işareti ile Sanders sınıflandırması arasındaki korelasyondur.
BULGULAR: Çalışmaya 205 [126 (%75,9) kadın, 76 (%24,1) erkek] katılımcı dahil edildi. Risser İşareti ile Sanders sınıflamasın arasında ki korelasyona uymayan hasta oranı %17,3, olarak saptandı. Kadınlarda ve adet görmemiş kişilerde sınıflandırmalar arasında uyuşmazlık oranının daha yüksek düzeyde olduğu saptandı (p < 0,05). Gözlemciler arası korelasyon Risser İşareti için yüksek, Sander sınıflaması için neredeyse mükemmel olarak saptandı (Risser К = 0,76, Sanders К = 0,93).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Cerrahi dışı tedavi daha iyi planlamak için iki majör büyüme potansiyel sınıflama sistemin uyumsuzlukları dikkate alınmalıdır.

INTRODUCTION: This study aimed to determine the progression parameters effect for miscorrelation between the Risser sign and the Sanders classification and the accuracy of the determined level of the skeletal maturation in patients with adolescent idiopathic scoliosis (AIS).
METHODS: Patients with AIS who were followed up with non-surgical treatment between March 2018 and August 2020 were included in the study. The parameters taken into consideration were age, sex, weight, height, body mass index percentile, menarche status in females, Risser sign and Sanders classifications stages, major Cobb angle, location of the apex of the major curve, and correlation of the Risser sign toward the Sanders classification.
RESULTS: In total, 205 [126 (75.9%) females and 76 (24.1%) males] participants were included in the study. The rate of incorrect staging was 17.3% for the Risser sign toward the Sanders classification. Females were at a higher risk than males (p < 0.05). Patients who did not have their first menarche had a higher risk of miscorrelation for the Risser sign and Sanders classification (p < 0.05). Interobserver correlations were determined as A substantial correlation for the Risser sign and almost perfect correlation for Sanders classification (Risser K = 0.76, Sanders K = 0.93).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Miscorrelation of the two major growth potential classification systems should be considered to plan better non-surgical treatment.

GİRİŞ ve AMAÇ: BH olan hastalarda lipid profili ile bir ateroskleroz göstergesi olan karotis intima media kalınlığı (KİMK) arasındaki ilişkiyi araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 18 yaşın üzerinde, KBH tanısı olan, aktif enfeksiyonu olmayan, malignitesi olmayan, obezitesi olmayan, lipid ve ürik asit düşürücü ilaç almayan, tiroid hormon replasmanı almayan, kontrolsüz hipertansiyonu olmayan, sigara ve alkol kullanımı olmayan hastalar dahil edildi. Hastaların karotis intima media kalınlıkları (KİMK) ile lipid profili arasındaki ilişki değerlendirildi.
BULGULAR: KİMK 0,75 mm ve üzeri olan grupta beklenildiği gibi KAH oranı anlamlı olarak yüksek bulunurken, eşlik eden diğer hastalıklar HT ve DM açısından anlamlı fark tespit edilmedi. İki grup arasında hastalık evreleri, GFR ve diğer biyokimyasal parametreler açısından fark tespit edilmedi. Hastaların lipid paneline bakıldığında ise; KİMK yüksek olan grupta TK, TG, HDL, LDL ve non-HDL seviyeleri anlamlı olarak yüksek bulundu. Yine bu grupta non-HDL/HDL oranı, TG/HDL oranı ve LDL/HDL oranı anlamlı olarak yüksek tespit edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: KBH’ninde lipid profili normal popülasyona göre farklılık göstermektedir. Bu hastalarda dislipidemi tanısı koymak ve buna yönelik tedavi veya korunma stratejileri geliştirmek yaygın kardiyovasküler morbidite ve mortalite nedeniyle büyük önem taşımaktadır. Çalışmamız göstermiştir ki, non-HDL seviyeleri ve non-HDL/HDL oranı KBH hastalığı olan hastalarda KVH riskini göstermede önemli bir parametre olarak karşımıza çıkmaktadır.

INTRODUCTION: Compared to the general population, patients with chronic kidney disease (CKD) have an increased risk of CVD, usually due to various risk factors associated with CKD. Dyslipidemia is one of the established risk factors for CVD in the general population, whereas the role of dyslipidemia as a risk factor in CKD is controversial. In our study, we investigated the relationship between lipid profile and carotid intima-media thickness (CIMT), which is an indicator of atherosclerosis in patients with CKD.
METHODS: Patients over 18 years of age with a diagnosis of CKD, no active infection, no malignancy, no obesity, no lipid and uric acid-lowering medication, no thyroid hormone replacement, no uncontrolled hypertension, and no smoking or alcohol use were included in the study. The relationship between carotid intima media thickness (CIMT) and lipid profile of the patients was evaluated.
RESULTS: Looking at the patients’ lipid panel; TC, TG, high density lipoprotein (HDL), low density lipoprotein (LDL) and non-HDL levels were found to be significantly higher in the group with high CIMT. Again in this group, the non-HDL/HDL ratio, TG/HDL ratio and LDL/HDL ratio were found to be significantly higher.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The lipid profile in CKD differs compared to the normal population. Diagnosing dyslipidemia in these patients and developing treatment or prevention strategies for this is of great importance due to widespread cardiovascular morbidity and mortality. Our study has shown that non-HDL levels and non-HDL/HDL ratio emerge as an important parameter in demonstrating CVD risk in patients with CKD disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tüm onkolojik ve farmakolojik gelişmelere rağmen gastrointestinal sistem kanserinde tedavinin temeli cerrahidir. Tam mezokolik eksizyon (CME), gastrointestinal organlar için mezorezeksiyon sonrası gösterilen örnek marjı negatifliğinin önemi açısından önerilmektedir. Bu çalışmanın amacı, sağ kolon kanserinde minimal invaziv CME’mizin ilk deneyimini sunmak ve laparoskopik ve robotik cerrahi geçiren hastaların kısa dönem sonuçlarını karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma retrospektif olarak planlandı. Kliniğimizde Mart 2019 - Aralık 2020 tarihleri arasında kolon kanseri nedeniyle CME ile laparoskopik ve robotik sağ hemikolektomi uygulanan hastalar çalışmaya dahil edildi.
BULGULAR: CME ile 8 robotik ve 10 laparoskopik sağ hemikolektomi yapılan toplam 18 hasta çalışmaya dahil edildi. Robotik ve laparoskopik CME grupları karşılaştırıldığında hastaların demografik verileri (yaş, cinsiyet, VKİ, ASA, tümör lokalizasyonu) dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Operatif ve postoperatif veriler iki grup arasında karşılaştırıldığında, per-operatif kanama, oral başlama zamanı, ilk flatus zamanı, metastatik lenf nodu sayısı, çıkarılan lenf nodu sayısı ve tümör grade’si açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu, robotik cerrahi grubunun operasyon süresi laparoskopik gruptan daha uzun olduğu gözlendi ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p = 0,04).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sağ kolon tümörleri için CME konseptinin, kısa süreli takipimize dayanarak, herhangi bir dezavantaj olmaksızın robotik veya laparoskopik olarak güvenle uygulanabileceğine inanıyoruz.

INTRODUCTION: Despite oncological and pharmacological developments, the main treatment for cancer of the gastrointestinal system is surgery. Complete mesocolic excision (CME) is recommended owing to the importance of margin negativity of the specimen after mesoresection of the gastrointestinal organs. The aim of this study was to present our initial experience of performing minimally invasive CME in right-sided colon cancer and compare the short-term results of patients who underwent laparoscopic and robotic surgery.
METHODS: This retrospective study included patients who underwent laparoscopic and robotic right hemicolectomy with CME for colon cancer at our clinic between March 2019 and December 2020.
RESULTS: A total of 18 patients who underwent eight robotic and 10 laparoscopic surgeries were included in the study. No significant difference in the demographic data distribution of the patients was found between the robotic and laparoscopic CME groups. When the operative and postoperative data were compared between the groups, no significant difference in intraoperative bleeding volume, oral onset time, flatus time, number of metastatic lymph nodes, number of lymph nodes removed, and tumor grade were noted between the groups. The operation time in the robotic CME group was longer than that in the laparoscopic CME group, and the difference was significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on the short-term follow-up results, we believe that CME of right colon tumors can be safely performed robotically or laparoscopically without any disadvantage.

GİRİŞ ve AMAÇ: Overin germ hücreli tümörleri arasında en sık görülen tip teratomlardır. Dermoid kist (matür kistik teratom) ise teratomların %95’ini oluşturur ve çoğunlukla benigndir. Fakat bu tümörlerde de %0,2-2’si malign transformasyon izlenebildiği için ayırıcı tanıda sıklıkla tümör belirteçleri kullanılır. Nötrofil lenfosit oranı (NLR) kişinin enflamatuvar durumunu belirlemek için kullanılan bir parametredir. Biz çalışmamızda tümör çapı, tümör belirteçleri, kist boyutu ve NLR parametrelerini kullanarak dermoid kistlerin ayırıcı tanısında enflamatuvar sürecinde değerlendirip değerlendirilmeyeceğini ve tümör belirteçlerinin dermoid kistlerdeki değişimlerini inceledik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamıza retrospektif olarak 2017-2019 yılları arasında opere edilip, patoloji sonucu ile teyit edilen 14-45 yaş aralığınd 51 hastayı dahil ettik. Hastaların yaş, preoperatif hemogram, alfafetoprotein (AFP) (ng/mL), Ca (kanser antijeni) 125 (U/mL), Ca15-3 (U/mL), Ca19-9 (U/mL), karsinoembiryonik antijen (CEA) (ng/mL), kist boyutu (cm), NLR ve uni/bilateral oluşu kaydedildi.
BULGULAR: Olguların Ca 19-9 ortalama değerleri referans değerin üstünde bulunmuştur. Ca 19-9 değişkeni normal ve referans aralığından yüksek olarak iki gruba ayrıldı. AFP, Ca125 ve Ca15-3 kimyasal sonuçlarının gruplara göre anlamlı düzeyde bir farklılık gösterdiği bulundu. (Sırasıyla p=0.005, 0.029 ve 0.030). NLR, CEA ve kist boyutunun ise gruplarda benzer olduğu bulundu. Kist boyutuna göre değişkenlerin kıyaslanması sonuçlarına göre kist boyutu arttıkça hastaların yaş ortalamalarının anlamlı düzeyde azaldığı gözlendi (p=0.005). Ayrıca kist boyutu arttıkça Ca125 değerleri anlamlı olarak artış gösterdiği izlendi(p=0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Vakaları Ca 19-9 yüksekliğine göre ayırdığımızda Ca 19-9 yüksekliği ile korole olarak AFP, Ca125 ve Ca 15-3 değerlerinin anlamlı derecede yüksek bulunduğunu ortaya koyan literatürdeki ilk çalışma bizim çalışmamızdır.

INTRODUCTION: Teratomas are the most frequent type of ovarian germ cell tumors. Dermoid cyst (mature cystic teratoma) is the 95% of the whole teratomas and mostly benign. But 0,2-2% of the teratomas show malignant transformation and therefore we are using tumor markers to discriminate this. Neutrophil lymphocyte ratio (NLR) is a parameter which is used to discriminate yhe inflamatory status of the person. In our study we use tumor markers, tumor size and NLR for diferential diagnosis of dermoid cysts and evalute the inflamatory status with tumor markers.

METHODS: Our retrospective study is done with 51 patients between the ages 14-45 and the years 2017-2019. We recorded ages,preoperative hemogram, AFP (ng/ml), Ca125(U/ml), Ca15-3(U/ml), Ca19-9(U/ml), CEA(ng/ml), cyst diameter(cm), NLR and uni/bilaterality.


RESULTS: Mean Ca 19-9 values of all patients are higher from the referance value. After the separation of the patiens to two groups as normal Ca19-9 and high Ca19-9, we evaluate the difference of tumor markers, tumor size and NLR. We find significant positive corolation for AFP, Ca125 and Ca15-3 (respectively p=0.005, 0.029 ve 0.030) but non significant results for CEA, tumor size and NLR. If we consider the parameters according to tumor size, there is a significant negative corolation between tumor size and age (p=0.005) and positive corolation between tumor size and Ca125 values (p=0.001).

DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study is the first study that shows significant positive corolation of AFP, Ca125 and CA15-3 with the Ca 19-9 elevation.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, medüller tiroid karsinomlu (MTK) hastalarının klinik, görüntüleme, patolojik ve postoperatif gözetim bulguları verilerini belgelemek ve analiz etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: On bir hasta dahil edildi. Tüm hastalar ameliyat edildi ve cerrahi tipi belgelendi. Bu hastaların klinik özellikleri ve görüntüleme özellikleri, ameliyat öncesi ve sonrası kalsitonin ve karsinoembriyojenik antijen (CEA) düzeyleri ve ameliyat öncesi tiroid uyarıcı hormon (TSH) düzeyleri geriye dönük olarak gözden geçirildi. Hastaların demografik özellikleri listelendi.
BULGULAR: Ortalama yaş 53,7 ± 12,8, ortalama nodül boyutu 27 ± 18 mm olarak belirlendi. Ortalama preoperatif TSH değeri 1,1 ± 1,0 mIU / L, ortanca kalsitonin ve CEA değerleri sırasıyla 898 (10,9-1747) pq/mL ve 98,1 (44-196) ng/mL idi. Tüm hastalara total tiroidektomi + santral/lateral lenf nodu diseksiyonu uygulandı. Preoperatif ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) sonuçlarına göre iki (%18,2) hasta Bethesda 2, bir (%9,1) Bethesda 4 ve 8 (%72,7) hasta MTK olarak rapor edildi. Hastalardan 7’si (%63,6) erken evrede, 4’ü (%36,4) lokalize ileri evrede idi. Bir hasta RET onkogen pozitif kalıtsal MTC olarak değerlendirildi ve 10 hasta sporadik MTK olarak değerlendirildi. Takip sırasında 1 (%9,1) hasta akciğer metastazı nedeniyle kaybedildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: MTK’nin preoperatif tanısı için klinik ve görüntüleme bulguları, sitoloji ve serum kalsitonin ve CEA seviyeleri, genetik testler kapsamlı bir şekilde değerlendirilmelidir. Klinik bir yaklaşım olarak, tiroidektomi planlanan tiroid nodülü olan hastalarda ameliyat öncesi kalsitonin ve CEA ölçümü alınmalıdır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to analyze the clinical, imaging, pathological and postoperative surveillance data of patients with medullary thyroid carcinoma (MTC).
METHODS: We included 11 patients who underwent surgery. The surgical type was documented. Clinical characteristics and imaging findings as well as preoperative and postoperative calcitonin and carcinoembryonic antigen (CEA) levels and preoperative thyroid stimulating hormone (TSH) levels were retrospectively reviewed. The demographic characteristics of the patients were also noted.
RESULTS: The mean age of the patients was 53.7 ± 12.8 years, and the mean nodule size was 27 ± 18 (range, 9-70) mm. The mean preoperative TSH level was 1.1 ± 1.0 mIU/L, and the median calcitonin and CEA levels were 898 (range, 10.9-1747) pg/mL and 98.1 (range, 44-196) ng/mL, respectively. Total thyroidectomy and central/lateral lymph node dissection were performed in all patients. According to preoperative fine-needle aspiration biopsy results, two (18.2%) patients were classified as Bethesda 2 and one (9.1%) as Bethesda 4 and eight (72.7%) patients had MTC. Of the patients, seven (63.6%) were in the early stage and four (36.4%) were in the localized advance stage. One patient had ret proto-oncogene-positive hereditary MTC and 10 had sporadic MTC. During the follow-up, one (9.1%) patient died because of lung metastasis.
DISCUSSION AND CONCLUSION: For the preoperative diagnosis of MTC, clinical characteristics, imaging findings, cytology test results, and genetic test results as well as serum calcitonin and CEA levels should be comprehensively evaluated. As a clinical approach, obtaining preoperative calcitonin and CEA levels for patients with thyroid nodules scheduled for thyroidectomy is advisable.

GİRİŞ ve AMAÇ: Morbid obezite nedeniyle bariatrik cerrahi geçiren hastalarda cerrahi öncesi ve sonrası göz içi basıncı (GİB) ile optik koherans tomografiyle (OKT) elde edilen retina sinir lifi (RSL) tabakasına ait verilerin karşılaştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Genel cerrahi kliniğine morbid obezite cerrahisi için başvuran hastalar, göz hastalıkları polikliniğinde ameliyat öncesi ve sonrası değerlendirildi. Hasaların GİB ölçümleri non-kontakt tonometreyle, RSL ölçümleri ise OKT cihazı ile yapıldı. Pre-operatif ve post-operatif GİB ve RSL’ye ait ortalama RSL kalınlığı, RSL simetrisi, Rim alanı, optik disk alanı, ortalama kap/disk oranı, vertikal kap/disk oranı, kap volümü, RSL inferior, superior, temporal ve nazal kadranlar, makülaya ait santral yarı-alan kalınlığı, volümü ve ortalama kap kalınlıkları Wilcoxon ve eşleştirilmiş t-testleri ile karşılaştırıldı.
BULGULAR: Toplam 24 hastanın 48 gözü çalışma kapsamında değerlendirildi. Hastaların yaş ortalaması 43,5 ± 16,6 yıl olarak tespit edildi. Ortalama GİB değeri pre-operatif 15.5 ± 4.0 mmHg, post-operatif 16,7 ± 1,9 mmHg olarak bulundu (p > 0,05). Tüm ölçümler arasında sadece pre-operatif (10,3 ± 0,5 mm3) ve post-operatif (10,0 ± 0,4 mm3) maküla volümü değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık mevcuttu (p = 0,03).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada elde edilen veriler, morbid obezitedeki yüksek GİB değerlerine dikkat çeken çalışmalardan farklı olarak hem pre-operatif hem de post-operatif GİB değerlerinde yükseklik göstermemiş ve normal kabul edilen GİB değerleri arasında kalmıştır. Optik siniri etkileyebilecek olan tüm parametreler gruplar arasında fark göstermezken, makülaya ait volüm değerlerinde post-operatif azalmanın istatistiksel olarak anlamlı biçimde düşük bulunması, bariatrik cerrahi sonrası görme keskinliğinin kontrol edilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.

INTRODUCTION: To compare the pre and post-operative intraocular pressure (IOP) values and retinal nerve fiber layer (RNFL) results collected with optical coherence tomography (OCT) among morbidly obese patients who had undergone bariatric surgery.
METHODS: The patients, who were admitted to general surgery clinic for bariatric surgery, were evaluated at ophthalmology department before and after surgery. Non-contact tonometer and OCT were used to measure IOP and RNFL parameters, respectively. Pre-operative and post-operative IOP values, average RNFL thickness, RNFL symmetry, Rim area, optic disc area, average cup/disc ratio, vertical cup/disc ratio, cup volume, RNFL inferior, superior, temporal and nasal quadrant measurements, central half-area thickness of macula, macular volume and average cup thickness values were compared with the Wilcoxon and paired t-tests.
RESULTS: Forty eight eyes of 24 patients were evaluated. The mean age of the patients was 43.5 ± 16.6 years. Pre- and post-operative average IOP values were 15.5 ± 4.0 mmHg and 16.7 ± 1.9 mmHg, respectively (p > 0.05). Among all measurements, statistically significant difference was present only between the pre-operative (10.3 ± 0.5 mm3) and post-operative (10.0 ± 0.4 mm3) macular volume values (p = 0.03).
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the results of this study, the average pre and post-operative IOP values of morbid obese patients were within the normal limits, contrary to the previous papers in the literature. No significant difference was found for the parameters that might affect optic nerve. Post-operative macular volume was the single parameter which was significantly lower than pre-operative values. This finding suggests that visual acuity of these patients should be controlled after surgery.